வழியைச் சொல்லிவிடு

[கேசுவர்]

நகர மறக்கும் இரவுகளின் தனிமை
உன் காதோர கூந்தலின் ஸ்பரித்தை
எதிர்ப்பார்த்துக்கொண்டியிருக்கின்றன.

உன் எச்சிலை மட்டும் சுவைத்த
இதழுக்கு தண்ணீரின்
தரம் போதவில்லை

வெளிச்சத்துடன் எரிந்துக்கொண்டிருக்கும் என்
இரவுகளில்
உருக்கிக்கொண்டிருக்கும் என்னைத்
தீண்டிவிட்டாவது போயேன்,

முழுவதுமாக எரிந்துபோகிறேன் உன்னுள்
முடிவில்லாமல்...

[பிரேம்]

கவிதை அருமை..
"வழியைச் சொல்லிவிடு" - நேரா போய்..லெப்ட் கட் பண்ணுங்க..ஹி..ஹி..:cool:

[கேசுவர்]

நன்றி பிரேம்,

நான் ரைட்டா போகலாமுனு ஆசைப்படுறேன் :)

[அமரன்]

துண்டு துண்டாய் வந்து விழுந்த மேகம் போலக் கவிதை!

காற்றுடன் காதல் வயப்பட்டு
எரியும் மெழுகுவர்த்தி
புகையாய்க் கலந்து விடுகிறது..

அது போலத்தான்
தனிமையும் காதல் நினைவுகளும்..

பாராட்டுகள்.

இன்னும் எழுதுங்கள்.

[ஜனகன்]

சுமக்கவும் முடியாமல்!
சுகப்படுத்தவும்!
முடியாமல்...
ஒவ்வொருத்தர் வாழ்விலும் இருக்கிறது
நிறைய்ய வலிகள்.

தொடர்ந்து எழுதுங்கள்

[கேசுவர்]

//தனிமையும் காதல் நினைவுகளும்..//

//ஒவ்வொருத்தர் வாழ்விலும் இருக்கிறது
நிறைய்ய வலிகள்.//

நன்றி அமரன் ஜனகன்,

காதலின் வலி தனிமைகளில் அதிகம் ஆதிகம் செய்கிறது.

[ஆதவா]

ஒரு திருப்தியான காதல் கவிதை.
அதை அழகாக ஆரம்பித்தவிதம் பிடித்திருந்தது.

நகர மறுக்கும் இரவின் தனிமை
வெளிச்சத்தோடு எரியும் இரவு

போன்றவை ரசிக்கவைத்த வரிகள்.
பாராட்டுக்கள் கேசுவர்.

ஒரே ஒரு ஆலோசனை : எழுத்துப் பிழைகளை கவிதைகளில் சரிபார்த்துவிடுங்கள். இல்லையெனில் அர்த்தமே மாறிவிடும்.