கொல்லத் துடிக்குது மனசு..! பகுதி - 22 (நிறைவுப்பகுதி)
- Thread starter கலைவேந்தன்
- Start date
கலைவேந்தன்
New member
கொல்லத் துடிக்குது மனசு..! பகுதி - 21
ராகவனைச் சந்தித்து அலுவலகம் திரும்பிய விக்னேஷ் அடுத்து செய்யவேன்டியதை அமைதியாக ஆலோசித்தான். அவனது கண்கள் இடுங்கி அரைத்தூக்கத்தில் இருந்தது போல் இருந்தது.
அவனது இயல்பை அணுஅணுவாகப்புரிந்திருந்த வசந்தி அமைதியாக அவனருகே அமர்ந்து அவனையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
சற்று நேர ஆலோசனைக்குப் பின் விக்னேஷ் மாணிக்கத்தைத் தொடர்பு கொண்டு அவனையும் அமைச்சரையும் சந்திக்க அமைச்சர் வீட்டுக்கு வருவதாகக் கூறினான்.
வசந்திக்கு இதயமே கையில் வந்துவிடும் போலிருந்தது.
'' விக்னேஷ், எதைச் செய்தாலும் தீர ஆலோசிச்சுதான் செய்வீங்க என்பது எனக்கு தெரியும். ஆனாலும் என்னமோ எனக்கு பயமா இருக்கு விக்னேஷ். நீங்க ராகவனைக் காட்டிக்கொடுக்கப் போறீங்களா..? அந்த பாவிகள் அவரைக் கொன்றே போட்டுவிடுவாங்க விக்னேஷ்..'' அவள் குரலில் பதட்டமும் நடுக்கமும் இருந்தது.
ராகவனைக்காட்டிக்கொடுக்க விக்னேஷ் மனம் இடம் தராது என்று அவனை நன்கறிந்த வசந்தி அறிவாள். தன் மனதுக்கு இசைந்தவனின் அனைத்து இயல்புகளையும் குணங்களையும் தெரிந்து வைத்திருப்பவள் தான் உண்மையான துணைவி இல்லையா..?
விக்னேஷ் அவளைக் கண்கொட்டாமல் சிரிது நேரம் கவனித்தான்.
மெல்லியதாய் கண்மை இட்டு சிவந்த கன்னங்களில் பயத்தின் காரணமாய் இன்னும் சிவப்பேறி ஒரு பட்டுப்பூவாய்த் தோற்றமளித்தாள்.
இவளைக் கட்டிக்கொள்ள நான் எத்தனை கொடுப்பினை செய்து இருக்கவேண்டும்.. தான் விரும்புவளை மணப்பதை விட தன்னை உயிராக நேசிப்பவளை அடைவது என்பது எத்தனை பெரிய நல்வாய்ப்பு..? பேசாமல் அமைச்சர் பிரச்சினையை முடித்துவிட்டு வசந்தியின் அப்பாவிடம் சென்று பெண்கேட்கலாமா..?
ஏற்கனவே சிலமுறைகள் வசந்தியின் பெற்றோரைக் கண்டிருக்கிறான் விக்னேஷ். இவன் மேல் அவர்களுகு வாஞ்சையும் மதிப்பும் அதிகம் உண்டு. வசந்தியும் இவனைக் காதலிப்பதை அடிக்கோடிட்டு காட்டி இருக்கிறாள். எனவே திருமணத்துக்கு கண்டிப்பாக சம்மதிப்பார்.
பெருமையும் ஏக்கமும் கலந்த பெருமூச்சொன்று எழுந்தது விக்னேனஷுக்கு.
'' வசந்தி டியர், ஒரு நல்ல மனிதனாய் இருப்பவன் நல்லவர்களைக் காட்டிக்கொடுக்கமாட்டான். மேலும் நான் ராகவனிடம் பெரிதும் மதிப்பு மட்டும் வைச்சு இருக்கலை. சிறந்த நண்பனாக ஏற்றுக்கொண்டுவிட்டேன். காதலில் கூட துரோகம் மன்னிக்கப்பட*லாம். நட்பில் கூடவே கூடாது. நான் ராகவனை நிச்சயம் காட்டிக்கொடுக்கமாட்டேன்.. நீ கவலைப்படாதே.. பாரு பயத்துல இன்னும் சிவந்து ரொம்ப அழகாய்த்தான் இருக்கே.. இப்பவே உன்னைக் கட்டிக்கலாம் போல தோணுது.. '' என்ற விக்னேஷைக் கண்கொட்டாமல் பார்த்து வியந்தாள் வசந்தி.
ஆகா... என்னை டியர் என்றானே.. இவன் நல்ல இயல்பு எனக்கு முன்பே தெரியுமே..திருடன்... என்னைக்கட்டிக்க தோணுதாமே.. அதை உடனே செய்தா என்னவாம்.. நானும் எப்போ எப்போன்னு காத்து இருக்கேனே.. பாவி.. பாவி.. அதை முதல்ல செய்யிடா..
கனவிலிருந்து நினைவுக்கு மீண்ட வசந்தி '' அப்படியானால் அமைச்சரை என்ன சொல்லி சமாதானம் செய்யப்போறீங்க விக்னேஷ்.. கோபத்துல உங்களை எதுவும் செய்துடக்கூடாதே... எனக்கு அதான் பயமா இருக்கு.. '' மிரண்ட குரலில் மெலிதாய்க் கூறினாள் வசந்தி.
'' ஹாஹா... நீயும் தான் என்னுடன் வரப்போறே.. எப்படி சமாளிக்கலாம்னு பார்ப்போம்.. என்னோடு அமைச்சர் வீட்டுக்கு வருவதில் பயமில்லையே..? '' என்று கண்ணடித்துக் கேட்டான் விக்னேஷ்.
'' இல்லை விக்னேஷ்.. உங்க எங்க வேணும்னாலும் வரத்தயார். உங்களுக்கு ஒன்னுன்னா அது எனக்கு அப்புரம் தான் நடக்கனும்.வாங்க போகலாம்..'' குரலில் உறுதியும் தெளிவும் இருந்தது வசந்தியிடம்.
'' இல்லை வசந்தி.. நீ வரவேண்டாம். அவர்கள் பொல்லாதவர்கள்.. நீயும் வந்து என்னுடன் ஆபத்தில் மாட்டிக்கொள்ள வேண்டாம். நான் விளையாட்டாகத்தான் வருகிறாயா என்று கேட்டேன்.. உன்னை அழைத்துப் போக எனக்கு விருப்பமில்லை.. '' விக்னேஷ் குரலில் முதன் முதலாய் முழுக்காதலும் சொட்டியது.
'' நோ நோ விக்னேஷ்... உங்களை தனியா அந்த ஆபத்தில் அனுப்ப மனமில்லை. எதுவானாலும் ஒன்றாக நடக்கட்டும். நான் வரப்போவதை தடுக்காதீங்க ''' உறுதியாகக் கூறிவிட்டு அவனுடன் புறப்பட தன்னை சற்றே திருத்திக் கொண்டு தயாரானாள்.
பைக்கில் அவன் முதுகுப்புறமாகத்தொத்திக்கொண்டு அட்டை போல் ஒட்டிக்கொண்டாள் வசந்தி.
ஏற்கனவே அவன் மேல் இருந்த காதல் பலமடங்காகியது. காரணம் அவன் அவள் மேல் காட்டிய அக்கறையும் பொறுப்பும் தான்.
தனக்கு மிகவும் பாதுகாப்பாக தன் துணையை நம்பும் எந்தப்பெண்ணும் அவன் மேல் பலமடங்கு காதலைப் பொழிவாள் தானே..?
விக்னேஷின் பைக் அமைச்சர் வீட்டு வாசலில் நிறுத்தியபோது அமைச்சரும் மாணிக்கமும் தாமே முன் வந்து அவனை எதிர்கொண்டார்கள்.
அமைச்சரின் முகத்தில் எரிமலை போல் கோபம் கொப்பளித்திருந்ததைக் கண்ட வசந்தி அரண்டே போனாள்.
அடுத்த பகுதியில் .. நிறைவு பெறும்..!
கலைவேந்தன்
New member
கொல்லத் துடிக்குது மனசு..! பகுதி - 22 (நிறைவுப்பகுதி)
இருவர் தமது வீட்டுக்கு வந்து இருக்கிறார்களே, அவர்களை வரவேற்க வேண்டும் என்னும் பண்பாட்டைக் கூட இழந்துவிட்ட அமைச்சர், விக்னேஷை கையைப்பிடித்து இழுக்காத குறையாய் அழைத்துக்கொண்டு தமது அறைக்குப் போனார்.
மாணிக்கமும் வசந்தியும் சிறந்த கவிஞர்கள் பின்னால் தொடர்ந்து செல்லும் சொற்களின் கூட்டம் போல பின் தொடர்ந்தனர்.
மாணிக்கத்தை உட்கார வைத்துவிட்டு அமைச்சர் மட்டும் குட்டி போட்ட பூனை போல் அங்கும் இங்கும் நடந்துகொண்டே கேட்டார்.
‘’ சொல்லுங்க தம்பி... யாரந்த **** மகன்..? ‘’ *ஒரு பெண் உடன் இருக்கும் நினைவுகூட இழந்தவராய் அமைச்சர் ஆவேசமுடன் கேட்டார்.
‘’ சொல்றேன் ஐயா.. அதுக்கும் முன்னால எனக்கு ஒரு விஷயத்தைத் தெளிவாக்குங்க.. இறந்து போன நீலமேகத்துக்கு மும்பய்ல தொடர்பு இருந்ததா..? ‘’ விக்னேஷ்.
ஏதோ சிந்தித்தவராய் மாணிக்கத்தை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு அமைச்சர் சொல்லத்தொடங்கினார்.
’’ நீலமேகம் எங்களைப் போல அரசியல்வாதிகளுக்கு மட்டும் இல்லாம மிகப்பெரிய தொழிலதிபர்கள் பணமுதலைகளுடன் கூட தொடர்பு வைச்சு இருந்தார். எல்லாருக்கும் ஹவாலா மற்றும் கறுப்புப்பண பதுக்கல் தொடர்பான ஆலோசனைகள் வழங்கி வந்தார். ஏன் என்னாச்சு விக்னேஷ்..? முப்பய் இல்லை இந்தியாவுல அவன் எங்கிருந்தாலும் அவனைத் தேடிப்பிடிச்சு கொல்லத்துடிக்குது என் மனசு.. சொல்லுங்க தயங்காம.. ‘’ ஆவலை அடக்க முடியாதவராய் பரபரத்தார்.
‘’ ஐயா, நான் உங்க நலன் மேல அக்கறை கொண்டவன். உங்க பாதுகாப்பை மிகவும் முக்கியமாகக் கருதிச் சொல்லுகிறேன். இந்த ஸ்விஸ் வங்கிக்கணக்கை இத்தோடு மறந்திடுங்க.. போனதொகை போகட்டும். அந்த தோகை மீண்டும் கிடைக்கவும் செய்யாது, அது மட்டுமில்லாம.. ‘’
அவனை முடிக்க விடவில்லை அமைச்சர்.
‘’ விக்னேஷ், என் பலம் உனக்கு தெரியாது. தமிழ்நாட்டுல மட்டும் இல்லை. இந்தியாவுல எங்கும் என்னால ஆளைப் பிடிச்சு காரியத்தைச் சாதிக்கமுடியும். அதைப்பத்தி கவலைப்படாம நீங்க அவன் விவரம் மட்டும் கொடுங்க.. மீதி நான் பாத்துக்கிறேன். ஒன்னு இல்லை ரெண்டு இல்லை. மூவாயிரம் கோடி ... ஹூம்..’’ அவர் கிட்டத்தட்ட சிங்கம் போலவே கர்ஜித்தார்.
‘’ ஐயா.. நான் சொல்லபோற விஷயம் உங்களுக்கு அதிர்ச்சியா இருக்கும். பொறுமையா கேளுங்க..’’ என்ற விக்னேஷ் தொடர்ந்தான்.
‘’ நீலமேகம் உங்கள் ஸ்விஸ் அக்கவுண்ட்டை தொடங்கி வைத்து விவரங்களைச் சொல்லியதுடன் அதை எப்பவோ மறந்தும் இருப்பார். அவருக்கு தேவை கமிஷன் தொகை மட்டுமே.. அது நாள் வரை அவர் அனைவருக்கும் செய்ததும் அதுதான்..
ஆனா உங்க விஷயத்துலமட்டும் அவர் மாறா நடந்துகிட்டார். அதுக்கு காரணம் நீங்க அவருக்குக் கொடுத்த மெண்ட்டல் டார்ச்சர். அவரை அறையில் சிறைவைத்து ஆட்டிப்படைத்த செயல்கள் அவரைக் காயபபடுத்திவிட்டது. எத்தனையோ பேருக்கு அவர் இந்த மாதிரி சேவைகளைச் செய்து கொடுத்தும் யாருமே தராத மன அழுத்தங்களை நீங்க கொடுத்ததால் உங்க மேல அவர் மிகுந்த ஆத்திரம் அடைந்தார்..உங்க அக்கவுண்ட் விவரங்களை எல்லாம் ரெககனைஸ் செய்து அதை அமைச்சகத்தின் கலைநிகழ்ச்சி சிடி மூலமாக பதிந்து கோடிங் செய்து அதை தனக்கே கொரியர் அனுப்பிக்கிட்டார். அந்த கொரியர் முகவரில அவரது மும்பை முகவரி போட்டிருந்தார். ஏன்னா நீங்க அவரை ட்ரேஸ் செய்துடுவீங்கன்னு பயந்தார். மும்பைல அவருக்கு ஒரு ஃப்ளாட் அரேஞ்ச் செய்து கொடுக்கப்பட்டிருந்தது. அங்கே இருந்த நம்பிக்கையான வேலையாள் மூலம் கொரியரைக் கைப்பற்றுவது என்றும் பிற்பாடு அவர் மும்பை செல்லும் போது அந்த கொரியரை வைத்து உங்களுக்கு பிரச்சினை கொடுப்பது அவரது நோக்கம்.
ஆனா நீங்க ஒருவழியா அவரை விடுவித்தபின்னால் கும்பகோணம் போனவர் அங்கே ஹார்ட் அட்டாக்கில் இறந்து போனார். கிட்டத்தட்ட அது கொலை போலதான். ஏன்னா அவர் மிகுந்த மனத்தெளிவும் ஆரோக்கியமும் கொண்டவரா இருந்தார். உங்க கஸ்டடில இருந்த பதினைந்து நாட்கள் அவரைத் தகர்த்துடுச்சு.
அவர் மும்பைக்கு அனுப்பின கொரியர் அவர் கையில் கிடைக்காமலேயே போயிடுச்சு.
ஆனா அந்த கொரியர் யார் கையில் கிடைச்சது தெரியுமா..? ‘’
சற்று நிறுத்தினான் விக்னேஷ். அவனை வியப்போடும் பயத்தோடும் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள் வசந்தி.
ஆ ஆறுமுகத்தின் ஒரே முகம் இருண்டு போயிருந்தது. உணர்வுகள் பல வந்து வட்டமடித்துச் சென்றன.
மேலே சொல்லு என்பது போல் சைகை காட்டினார். தொடர்ந்தான் விக்னேஷ்.
‘’ அவருக்கு மும்பையில் தனி ஃப்ளாட்டும் வேண்டிய வசதிகளையும் கொடுத்து வைத்திருந்தவன் மும்பையின் டான் சாவூத் சுப்ராஹீம். அவன் கையில் தான் அந்த கொரியர் கிடைத்தது. உங்க பணத்தின் சாவி கிடைத்தது. ‘’ என்று விட்டு ஆறுமுகத்தின் முகத்தை ஆராய்ந்து நோக்கினான் விக்னேஷ்.
ஆறுமுகம் மற்றும் மாணிக்கத்தின் முகம் காணக் கண்கொள்ளாக் காட்சியாக இருந்தது. மரணக்களை பிராண பயம் தாண்டவமாடியது.
இதைத்தானே விக்னேஷ் எதிர்பார்த்தான்.
‘’ ஐயா.. சுப்ராஹீமுக்கு ரொம்ப உதவிசெய்த நீலமேகத்தின் அறிமுகம் சுப்ரமணிய சேகர் என்னும் ஒரு பெரிய வங்கி வல்லுனர் மூலமாக சுப்ராஹீமுக்கு கிடைத்தது. நீலமேகத்தை இழந்த கோபம் இன்னும் சுப்ராஹீமை விட்டு அகலவில்லை. உங்களைக் கொல்ல நினைத்தவன் ஏதோ காரணத்தால் விட்டுவைத்துவிட்டான். ஆனால் அந்த ஆத்திரம் அடங்காமல் உங்க கணக்கைச் சுரண்டி அவனது உலகம் முழுக்க இருக்கும் கணக்குகளில் செலுத்திக்கொண்டுவிட்டான். இந்த வகையில் சுப்ரமணியம் சேகர் மிக உதவியாக இருந்தார். இனி என்ன செய்யப்போறீங்க..? ‘’ என்று கேட்டுவிட்டு அவரைக்கூர்ந்து நோக்கினான்.
துளிக்கூட அச்சமில்லாமல் பேசும் விக்னேஷையே கூர்ந்து பார்த்த ஆறுமுகத்தின் முகம் ரத்தமிழந்த சவக்களை பெற்றது.
’’ இனி என்ன ஆகும் ..? ‘’ என்று அவனையே கேட்டார் ஆ ஆ.
‘’ இந்த விடயத்தை கண்டுக்காம விட்டுவிடுவது தவிர வேறு வழி எனக்கு தெரியவில்லை. என்ன தான் உங்க கிட்ட பலம் இருந்தாலும் இந்த சாவூத் சுப்ராஹீமை அசைக்கக் கூட முடியாது என்பது தான் உண்மை. அவன் கில்லர்களை வெளி நாட்டில் இருந்து தருவிப்பவன். அவனைப்பத்தி நான் உங்களுக்கு சொல்லித் தெரியவேண்டியதில்லை.’’
ஹூம் என்று பெருமூச்செறிந்தார் ஆறுமுகம்.
’’ நான் கும்பகோணம் சென்றிருந்தப்ப என்னை சிலர் கண்காணித்தாங்க.. முதலில் அது நீங்களாக இருக்கும்னு நினைச்சேன். பிறகுதான் தெரிந்தது. உங்களைக் கண்காணித்துக்கொண்டிருக்கும் சுப்ராஹீம் ஆளுங்க தான் என்னையும் ஃபாலோ செய்தது. இனி நீங்க கவனமா இருப்பது நலம். ‘’ பேச்சு முடிந்தது என்பதைப்போல தலை அசைத்துவிட்டு அமைதியானான் விக்னேஷ்.
ஆறுமுகத்தின் இல்லத்திலிருந்து வெளியேறிய விக்னேஷும் வசந்தியும் பைக்கில் மௌனமாகப் பயணித்தனர்.
சட்டென்று யாருமில்லாத சாலையில் நிறுத்தச் சொன்னாள் வசந்தி.
‘’ விக்னேஷ்.. நீங்க பொய் சொல்லுவீங்களா..? அதுவும் இத்தனை கோர்வையாக..? ‘’ என்று அவன் முகத்தைப் பார்த்து தன் தலையைச் சாய்த்து ஸ்டைலாகக் கேட்டாள் வசந்தி.
‘’ நான் சொன்னது முழுக்க உண்மை வசந்தி, ஒரே ஒரு விடயம் தவிர. ராகவன் கையில் சிடி கிடைத்ததைத் தவிர. சுப்ராஹீம் ஆறுமுகத்தைக் கருவிக்கொண்டிருப்பது நிஜம். என்னைக்காவது ஒரு அமைச்சர் படுகொலை என்று செய்தி வந்தால் பதறாதே..’’ என்று கண்சிமிட்டினான்.
‘’ மேலும் வசந்தி... பொய்ம்மையும் வாய்மையிடத்து புரைதீர்ந்த நன்மை பயக்குமெனில் என்று வள்ளுவர் சொல்லி இருக்கார்.. ‘’ என்றான் விக்னேஷ்.
சட்டென்று பாய்ந்து அவனை இறுகத்தழுவி அவன் எதிர்பாராத வண்ணம் அவன் இதழில் ஆழமாக தன் இதழைப் பதித்து நீண்டதொரு முத்தம் தந்தாள் வசந்தி.
பைக் இப்போது உல்லாசமாகப் போய்க்கொண்டிருந்தது.
’’ இனி என்ன விக்னேஷ்..? ‘’ வசந்தியின் குரலில் ஆர்வம் தொனித்தது.
‘’ இப்போ நேரா ராகவன் கிட்ட போய் அவன் தப்பித்த தகவல் கொடுத்துட்டு ஒரு நல்ல ரெஸ்டாரண்டில் நாம் சாப்பிடப்போகிறோம். ‘’
‘’ அப்புறம்... ‘’
‘’ ஒரு முக்கியமானவரைச் சந்திக்கனும்.. ‘’
‘’ யாரை..? ‘’
’’ உங்க அப்பாவை.. ’’
வசந்தி மௌனமாக அவனை பின்னால் இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டாள். விக்னேஷுக்கும் அந்த அணைப்பு தேவைப்பட்டது.
நிறைவடைந்தது.
கலைவேந்தன்
New member
உங்களை விடுத்து வேறு எவருடைய ஊக்கப்பின்னூட்டமும் இல்லாத நிலையில் ஏன் தொடங்கினோம் என வேதனித்து தொடங்கியதை முடித்தால் போதும் என்று முடிக்க நேர்ந்தது சர்சரண்.
இன்னொரு கதையின் நிலையும் இதுவேதான். எனவே அதையும் முடித்துவிட்டேன்.
இனி இங்கே தொடர் கதை எழுதுவதில்லை என்னும் முடிவுக்கும் வந்துவிட்டேன்.
எழுத்தாளனுக்கு தேவை ஊக்கம். அது இல்லாதபோழ்து எழுதி என்ன பயன்..?
உங்கள் வாசிப்புக்கும் கருத்துக்கும் மிக்க நன்றி சர்சரண்..!
கலைவேந்தன்
New member
நான் எழுதப்போவதில்லை என்று சொல்லவில்லை நண்பரே.. கொல்லன் தெருவில் ஊசி விற்பதைப்போல் ஆன நிலையில் இங்கே பதிவதில்லை என்றுதான் சொன்னேன்.
என் எழுத்துகளை என் உயிர் இருக்கும்வரை யாரும் தடுக்க இயலாது நண்பரே..
மிக்க நன்றி..!
என் எழுத்துகளை என் உயிர் இருக்கும்வரை யாரும் தடுக்க இயலாது நண்பரே..
மிக்க நன்றி..!
நாஞ்சில் த.க.ஜெய்
New member
இக்கதையினை முன்பு ஒரு முறை பாதிவரை படித்திருந்தாலும் தொடரமுடியவில்லை இன்று அந்த வாய்ப்பு கிட்டியது ..அருமையான கதை டாப் கியரில் பயணித்து சுபமாக முடிந்தது ..இக்கதையில் தங்களின் தகவல் சேகரிப்பு அதில் மன்றத்தினை இணைத்து சொன்ன பாங்கு அருமை ..மற்றொன்று சுவிஸ் வங்கி பற்றிய தகவல்களையும் அறிய முடிந்தது ..இது போல் நிகழ்ந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்ற கற்பனையையும் தோற்றுவித்தது....நிச்சயம் மீண்டும் இது போல் பல தொடரவேண்டும் கலைவேந்தன் அவர்களே....