என் நூறாவது பதிவை கவிதையாய் பதிய நினைத்து இந்த படைப்பை பதிந்திருக்கிறேன்.
உடன்பிறப்பே இல்லாதவனுக்கு
அண்ணா என்ற அழைப்பும்,
பெற்றோர் முகம் கானா பிள்ளைக்கு
மகனே என்ற விளியும்,
பத்துநாள் பட்டினி கிடந்தவனுக்கு
சாப்பிடவா என்ற குரலும்,
விபத்தில் சிக்கிய மகன்
பிழைப்பானோ என
பரிதவிக்கும் பெற்றோருக்கு
உயிருக்கு ஆபத்தில்லை என்ற
மருத்துவரின் கூற்றும்
எத்தனை இன்பத்தைக் கொடுக்குமோ
அத்தனையையும் கொடுத்தது கண்ணே
நீ என்னை காதலா என அழைத்தது!
அன்புடன் சிவா
என்றென்றும் மன்றத்துடன்
கவலை என்பது கைக்குழந்தையல்ல
எல்லா நேரமும் தோளில் சுமக்க
கவலை ஒரு கட்டுச் சோறு
தின்று தீர்க்க வேண்டும் அல்லது
பகிர்ந்து தீர்க்க வேண்டும்...!!!
எளிமையான வரிகளில் கலக்கி விட்டீர்கள். வாழ்த்துகள்
நீங்கள் எதை நினைத்து எழுதினீர்களோ நானறியேன்...
ஆனால், இவை அனைத்தையும் பாசமாக மன்றத்தில் உணருகின்றேன்...
உங்கள் 100 பதிப்புக்கள், மன்றத்தில் முதல் அடி... என்றும் இணைந்திருந்து பல்லாயிரம் 100 பதிப்புக்களைத் தர வாழ்த்துகின்றேன்...
"தமிழ் தந்தது என் நாவுக்கு துடிப்பு..,தமிழ்மன்றம் தருவது என் தமிழுக்கு உயிர்ப்பு..!"
உங்கள் வாழ்த்துக்களுக்கும் பாராட்டுக்கும் மிக்க நன்றி அமரன் அக்னி அவர்களே.
அன்புடன் சிவா
என்றென்றும் மன்றத்துடன்
கவலை என்பது கைக்குழந்தையல்ல
எல்லா நேரமும் தோளில் சுமக்க
கவலை ஒரு கட்டுச் சோறு
தின்று தீர்க்க வேண்டும் அல்லது
பகிர்ந்து தீர்க்க வேண்டும்...!!!
தொடரட்டும் உம் முயற்சி
" வாழ்க்கை வெறுத்துவிட்டால்
தற்கொலை செய்து கொள். !
தற்கொலை செய்யும் அளவுக்கு தைரியம்
இருந்தால் வாழ்க்கையை வாழ்ந்து பார். "
நூறாவது பதிப்புக்கு வாழ்த்துக்கள்
எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிட்டு அதனோடு காதலை இறுதியாக்கிவிட்டீர்கள்... ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு அழைப்புகள் மகிழ்ச்சி தரக்கூடியவை.. அவற்றுள் இதுவுமொன்று.
சரி.. அழைத்தல், விளித்த, குரல், கூற்று என்று மாறிமாறி இட்டமைக்கு ஒரு சபாஷ்.
மகனே என்ற விளியும் என்பதைவிட விளிப்பும் என்று எழுதியிருக்கலாம்..
ஒப்பிடுதலை வர்ணனையாக அல்லாமல் யதார்த்தமாகக் கொடுத்ததும் நன்றாக இருக்கிறது... தொடர்ந்து எழுதுங்கள்..
இயற்கையின் குழந்தைகள் நாம்; நமது குழந்தைகள் இயற்கை!
நன்றி ஆதவா. மன்றத்தின் மற்ற படைப்புக்களை பார்த்து படித்து மெருகேற்றிக்கொள்கிறேன்.
தொட்டனைத்தூறும் மணற்கேணி மாந்தர்க்கு
கற்றனைத்தூரும் அறிவு.
அன்புடன் சிவா
என்றென்றும் மன்றத்துடன்
கவலை என்பது கைக்குழந்தையல்ல
எல்லா நேரமும் தோளில் சுமக்க
கவலை ஒரு கட்டுச் சோறு
தின்று தீர்க்க வேண்டும் அல்லது
பகிர்ந்து தீர்க்க வேண்டும்...!!!
கலக்கிட்டீங்க அப்பு...
அன்புடன்,
சங்கர்.
அருமை சிவா,
காதல் வலிமையானது என்பதற்க்கு
இத்தனை உவமைகளா?
நன்றி வாத்தியாரே!
அன்புடன் சிவா
என்றென்றும் மன்றத்துடன்
கவலை என்பது கைக்குழந்தையல்ல
எல்லா நேரமும் தோளில் சுமக்க
கவலை ஒரு கட்டுச் சோறு
தின்று தீர்க்க வேண்டும் அல்லது
பகிர்ந்து தீர்க்க வேண்டும்...!!!
யார் அழைத்தார்கள் சிவா? 100 ஆவாது அல்ல நூறாயிரம் கவிதைகள் இயற்ற வாழ்த்துகின்றேன்.
அன்புடன்
தேவகி
எளிய நைடையில் இனியதோர் கவி.
வாழ்த்துக்கள் காதலா!!!
There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)
Posting Permissions
Reply With Quote
Bookmarks