(விமான நிலையம் டூ அக்கா வூடு)
மெதுவா விமானம் கெளம்பிருச்சு.. மொதமுறையா ஆதவன் பறக்கறான்... எனக்கு ஒரே குதூகலம். என் சீட்டுக்கு முன்னாடி ஒரு திரை இருந்துச்சு. அதுல படம் பாத்துக்கலாம்னு சொன்னாங்க.. இதைவிடக் கொடுமை ஒன்னு சொல்றேன். நீங்க நம்ப மாட்டீங்க.. எனக்கு பக்கத்திலயே ஒரு பொண்ணு உக்காந்துருச்சி. அடடா.. இதுதாண்டா சான்ஸ் னு விசாரிச்சேன்.
" ஹாய்!" அப்படீன்னேன். அவளும் பதிலுக்கு
" ஹாய் " என்றாள்.
" எங்க போறீங்க?"
" லண்டேன். யூ?"
" நானும் லண்டன் தான். ஊரைச் சுத்திப்பாக்க டிக்கெட் கெடச்சுது. அதான் போய்ட்டு இருக்கேன். "
" ஐ சி."
கொஞ்ச நேரமா எதுவுமே பேசாம அந்த பொண்ணு ஏதோ ஆங்கில புத்தகம் படிச்சுக்கிட்டு இருந்திச்சு. எனக்கு பொறுமை இல்லை. திரும்பவும் கூப்பிட்டேன்
" எக்ஸ்க்யூஸ்மீ. உங்க பேர் என்னன்னு தெரிஞ்சுக்கலாமா?"
" சித்ரா,. யூ?"
" ஆதவன்."
" நைஸ் நேம். என்ன பண்ணீட்டு இருக்கே?"
" தோ உங்க கூட பேசிட்டு இருக்கேன்.."
" ஓ மேன். என்ன ஒர்க் பண்றே?"
" பேசிட்டு இருக்கற ஒர்க் பண்றேன்,."
"ஷிட்.. உன்னோட பிஸினஸ் என்ன?"
" ஓ டெக்ஸ்டைல் டிசைனிங். ஐம் த ஓனர் ஆப் தெ கிரேட் டிசைனிங்க் கம்பெனி இன் திருப்பூர்,..."
" ரியலி..."
" ஆமாம் சுண்டெலி.."
இப்படியே போய்ட்டு கடைசியில விட்டேன் பாருங்க.... எனக்கு கவிதை எழுதத் தெரியும்னு.... அந்த பொண்ணுக்கு கவிதைன்னா உசிரு போல. உடனே ஒரு கவிதை எழுதுன்னு பேனாவை நீட்டினா. நானும் எழுதி காமிச்சேன்.. அந்த பொண்ணு மிரண்டுட்டா.... சூப்பர்ப் சூப்ப்ர்ப் எக்ஸலண்ட் அப்படீன்னு ரொம்ப்ப பாராட்டீட்டு கடைசியில இதுக்கு என்ன அர்த்தம்னு கேட்டா பாருங்க... அப்படியே நொந்து போய்ட்டேன்.. இப்படியே நல்லா கடலை போட்டுட்டு தூங்கிட்டேன்..
முழிச்சுப்பார்த்தா, லண்டன் நெருங்கிட்டதா அனவுன்ஸ் பண்ணாங்க.. எனக்கு கனவு வேற... லண்டன்ல முகம் தெரியாத ஓவியாக்கா கூட்டிட்டு போய் சுத்தறமாதிரி கனவு.. அப்படியே களைச்சுப் போய் எழுந்து படிக்கட்டுல நடந்து வந்தா, என்னை வரவேற்கறதுக்கு ஓவியா அக்கா வந்திருந்தாங்க. ஆனா அவுங்க முகத்தை நான் பார்த்ததே இல்லையே! இருந்தாலும் கண்டுபிடிச்சேன்... எப்படீன்னு நினைக்கிறீங்களா?
சிவப்புக்கலர்ல சேலை கட்டிட்டு ஒரு ஓரமா சோகமா நின்னுட்டு இருந்தாங்க ஒரு பொண்ணு. முகம் இந்தியா முகம் அப்படியே இருந்தது. இவுங்க தான் ஓவியான்னு முடிவு பண்ணி ஹலோ ஓவி அக்கா. அப்படீன்னு கேட்டேன்... பேந்த பேந்த முழிச்சாங்க.. அய்யய்யோ அப்ப ஓவியா வரலையான்னு பயந்துபோய்ட்டேன்.. நல்லவேளை அவுங்க தமிழ்தான்... ஹி ஹி பேரு மணிமேகலைன்னு சொன்னாங்க.. எங்கயோ கேள்விபட்டமாதிரி இருக்கே...
ஓவியா வந்துருவாங்க கொஞ்சநேரம் வெயிட் பண்ணுங்க ஆதவன் அப்டீன்னாங்க. சரின்னு ஒரு சேர்ல உக்காந்திட்டு இருந்தேன். திடீர்னு வந்து நின்னாங்க ஓவியா... கையில பொக்கே யோட.. அப்பத்தான் அக்காவை நேர்ல பார்க்கறேன்.
நல்ல வட்டமான முகம். சாந்து பொட்டு. கொஞ்சம் லிப்ஸ்டிக் போட்டிருந்தாங்க.. முடியை பின்னாம அப்படியே தொங்கவிட்டு இருந்தாங்க. நல்ல நிறம். பச்சைக் கலர்ல சேலை கட்டி இருந்தாங்க,.. அந்த முகத்தைப் பார்க்கனுமே... அப்படி ஒரு பொலிவு.. ஏதோ வறுமையில அடிபட்டவன் கூட சந்தோசப்படவைக்கும் முகம்.. குரல் ரொம்ப மிருதுவா இருந்தது... (டேய் டேய் ரொம்ப கதை உடாதே!!) பொக்கே எல்லாம் வாங்கி பழக்கமில்லை. இருந்தாலும் சும்மா வாங்கி இடுக்குல வச்சுகிட்டேன்.. போலாமா னு இரண்டு பேரும் கேட்டாங்க, சரி அக்கா அப்படீன்னு ஒரு பயபக்தியோட சொன்னேன்.. பின்னே.. எம்மாம் பெரியவங்க... நம்மள வரவேற்க நிற்கறாங்கன்னா சும்மாவா?
லண்டன் விமான நிலையம் பேரு ஹெத்ரூ ஏர்போர்ட். உலகத்திலயே பிஸியான ஏர்போர்ட்டாமாம்... ஓவி அக்காதான் சொன்னாங்க.. பின்ன நம்ம ஊர் மாதிரியா? ஈ காக்கா ஓட்டிகிட்டு.... விமான நிலையத்து விட்டு வெளியே வந்தும் அதே வெப்பம்... சரியான அளவில் குளிர் இருந்தது. டாக்ஸியை கூப்பிட்டாங்க.. ஏதோ தஸ்புஸ்னு பேசி என்னை உள்ளார உக்காரவெச்சுட்டாங்க. லண்டன் டாக்ஸி நம்ம ஊருமாதிரி கருப்பு கலர் இல்லை. சுத்தமா மஞ்ச கலர். மேல லைட் இருந்தது.. டாக்ஸி ஓட்டினது ஒரு பொண்ணு.. ஹி ஹி ரொம்ப அழகா இருந்தது.. எனக்கு மட்டும் இங்கிலீசு கொஞ்சம் நல்லா தெரிஞ்சிருந்தா ஹி ஹி அந்த பொண்ன செட் பண்ணியிருப்பேன்... லண்டன் வீதிகள்லாம் அதிசுத்தமா இருந்தது. நிறைய இடத்தில பச்சை கலர்ல சிக்னல் போர்ட் வெச்சுருந்தாங்க. மாளிகைகள்லாம் பாக்கரதுக்கு அதி சூப்பரா இருந்துச்சு. ஆனா ஒன்னு சொல்றேனுங்க... லண்டன சுத்திப் பாக்க ஒருநாள் நிச்சயம் பத்தாது.. அதுலயும் என்னை மாதிரி ஆளுங்களுக்கு பத்து பதினஞ்சு நாள் வேணும்.. சரி வேறவழி. ஓசியில சுத்தறோம்ல... அதெல்லாம் நினைச்சு பார்க்க முடியுமா...
டாக்ஸி நேரா ஓவியாக்கா வீட்டுக்கு போச்சு. சும்மா சொல்லக்கூடாதுங்க... ஓவியாக்கா பெரும் பணக்காரிதான்.. ரொம்ப பெரிய வீட்ல இருக்காங்க. ம்..... ஆனா ஏர்போர்ட்ல இருந்து இவங்க வீட்டு வந்துசேரதுக்குள்ள போதும்போதும்னு ஆயிருச்சு. எங்கயோ ஒரு மூலைல இருக்குங்க இவங்க வீடு... உள்ளே போனேன்... ஹி ஹி வலது கால வெச்சு... பின்னே.. எது பண்ணாலும் யோசிச்சு பண்ணுவோம்ல... அதுசரி.. இது வரைக்கும் ஓவியாக்கா சும்மாதான் இருந்தாங்க.. அப்பறம்தானே ஆட்டமே!!
தொடரும்..
Bookmarks