ஒரு லேப்டாப் பேக், ஒரு கேரி பேக் இதை மட்டும் தூக்கிட்டு போறதுக்கே எனக்கு கொஞ்சம் கஷ்டமாதான் இருந்துச்சு. எப்படிதான் நம்ம தாய்குலங்கள் வயத்துல ஒன்னு, இடுப்புல ஒன்னு , கையில ஒன்னு என்று ஒரு குருப்பாவே போவங்களே ஒரு புட்பால் டீமே இருக்கனும்னு நினைப்பு இருக்கிறதால சரி இத எல்லாம் தூக்குறதுன்னு முடிவேடுத்தேன்.
இப்ப சேக்கூரிட்டி சேக்-இன்ல கொள்ளகூட்டமில்ல (நன்றி: மதுரை தமிழ்) வருசை அப்படியே நம்ம மண்ணென்னை லைன்னுமாதிரி இருந்த்து நானும் அப்ப்டியே போயி வாலில் ஒட்டி கொண்டேன் அது என்னமோ பாருங்க நான் போயி நின்னதும் இன்னொரு வருசையை உருவாக்கிடாங்க அதுலையும் நான் தான் கடைசி. அதுலையும் மர்பீஸ் லா எனக்கு சரியா வேலை செய்யும். நான் முதலில் நின்ன வருசை என்னா வேகமா போகுது!!!! எல்லாம் நன்மைக்கே..
அது அவங்களுக்கு பணி நேரம் முடிந்து அடுத்த ஷிப்ட் ஆட்க்கள் வந்து கொண்டிருந்தார்கள். என்னை முறைத்து கொண்டிருந்த அந்த போலிஸ்காரனும் போயிட்டான். அப்படா இந்த முறை வந்த போலிஸ்காரன் காலையிலே பெண்டாட்டிகிட்ட சண்டை போடல போல சிரித்த முகத்தோடயே உள்ள போக சொன்னான்.
அப்படியே நடந்து விமானத்துக்காக காத்திருக்கும் இடத்தில் போயிருந்தேன். ஒரு பாட்டி வந்து பேச்சு கொடுக்க ஆரம்பித்தாங்க அவங்க மகள் டெல்லியில் வேலை செய்யுறாளாம், இப்போ குழந்தை பிறந்து இருக்காம் அதனால பாக்க போறாங்களாம். (இவங்க பாட்டி, அவங்க மகளுக்கு இப்பதான் குழந்தை பிறக்குதா??.. இப்படியெல்லாம் கேள்வி வந்தாலும், வாயை மூடிட்டு கேட்டுடே இருந்தேன்.
வழக்கம் போல தாமதமான போர்டிங் எனக்கு விமானத்தில் கடைசி இருக்கைக்கு முந்தைய இருக்கை. கடைசி இருக்கை விமான பணி பெண்களுக்கு உள்ளதாம். விமான எப்போ எழும்பியது என்று கூட எனக்கு தெரியாமல் உள்ளே உறங்கிபோயிருந்தேன். தோளில் எதோ பட திடீர் என்று எழும்பினேன். விமான பணிபெண் சிரித்த பெண்
உணவு பரிமாற போகிறேன், முகம் கழுவ விரும்புகிறீர்களா???
சரி
ஆச்சரியமாக இருந்தது, உறங்கி கொண்டிருப்பவனின் முன்னாலையே உணவை எறிந்து கொண்டுபோகும் மற்ற விமானசேவையை விட இது என்னவோ வித்தியாசமாக பட்டது.
முகம்கழுவி உக்கார்ந்த போதுதான் கவனித்தேன் மும்பையில் ஏறிய அனேகர் இல்லை (முக்கியமா நீல ஸ்கேர்ட்டும், வெள்ளை டாப்சும் போட்ட அந்த பொண்ணு) டெல்லி கடந்தாச்சு எனது பக்கத்து இருக்கையும் காலியாகி இருந்தது. சுற்றி இருப்பவங்களை ஆராய துவங்கினேன். ஒரு பத்து பசங்க அப்படியே கலகல என்று , விசாரித்தேன் சீனாவில் எதோ ராக் ஷோ கொடுக்க போகிறார்களாம் அது என்னமோ தெரியலை ராக் குரூபில் இருந்தால் முடியெல்லாம் வளத்து, கழுத்துல எக்கசக்கத்துக்கு இரும்பு பட்டை எல்லாம் தொங்கவிட்டு, கிழிந்த ஜீன்ஸ், அழுக்கி சட்டை இது எல்லாம் எழுதாத விதிகளோ என்னவோ இவங்களும் அப்படிதான் இருந்தார்கள். ஒரு வெள்ளையன் ஒருவன் என் பின்னால் இருந்த பணிபெண்கள் இருக்கையை ஆக்கிரமிக்க, ஒரு பணிபெண் வந்து மருயாதையுடம் அவருடைய சீட்டில் இருக்கும் படி வேண்டினார்
நான் ஏன் இதுல இருக்க கூடாது
இது எங்களுக்காக கொடுக்க பட்ட சீட்..
அதனால் என்ன..?? நீ என் சீட்ல உக்காரு..
நாங்கள் பயணிகளுடன் இருக்க கூடாது..
சரி.. மற்ற காலி சீட்டில் உக்காரு நான் இதில் இருக்க வேண்டும்..
நீங்கள் இதில் விதிமுறைகள் படி இருக்ககூடாது மேலும் இந்த இருக்கைகளுக்கு இன்ஸ்சிரன்ஸ் இல்லை
இப்படியே இவர்களது பேச்சு தொடர்ந்தது. கடைசியில் வெள்ளையன் தன் இருக்கைக்கு திரும்பினாலும் இந்திய விமானக்கள் என்றால் எல்லோருக்கும் ஒரு இளக்காரம் நம்மவர்களே மற்ற விமானக்களில் வருபோது அமைதியாக வருவார்கள், இந்திய விமானக்களில் ஏறும்போது இவர்களின் நடவடிக்கை மாறிடுது், நம்மவர்களே இப்படி இருக்கையில் அடுத்தவர்களை குறைகூறுவதில் என்ன இருக்கு.
சாப்பிட்டு மீண்டும் உறங்கி போனேன் கண்விழித்து பார்த்த போது எல்லோரும் இறங்கி கொண்டிருந்தார்கள்
இது எந்த ஏர்போட்?? என்று பணிபெண்ணிடம் கேக்க
பாங்காக் என்று பதில் சொல்லிவிட்டு இறங்குபர்களுக்கு உதவி செய்து கொண்டிருந்தார்.
நான் மீண்டும் உறக்கதில் இருந்தேன். எதோ கிர்..கிர் என்று சத்தம் கேக்க லேசா விழித்து பார்த்தேன் விமானத்தை கிளீன் செய்து கொண்டிருந்தனர் கண் சொக்க , நான் மீண்டும் உறங்கி போனேன்
மீண்டும்.
தோளில் எதோ பட திடீர் என்று எழும்பினேன். வேறு ஒரு விமான பணிபெண்
உணவு பரிமாற போகிறேன், முகம் கழுவ விரும்புகிறீர்களா???
சரி ம் ம் பாங்காகில் விமானம் எவ்வளவு நேரம் நின்றது
மூன்று மணி நேரம்..
ஷாங்காய் செல்ல இன்னும் எவ்வளவு நேரம் இருக்கு?
உத்தேசமாய் இரண்டு மணி நேரம்
முகம் கழுவி கொண்டு, சாப்பிட ஆரம்பித்தேன் இன்னும் இந்திய சுவை சாப்பாட்டில் ஒட்டி இருந்தது. நேரத்தை எப்படி சொல்லுவது என்ரு எனக்கு புரியலை லேப்டாப்பை எடுத்து அலுவலக வேலையை செய்ய ஆரம்பித்தேன் நேரம் போயிடுச்சு
இறங்கபோவதாக சொல்ல லேப்-டாப்பை மூடி வைத்து பெல்டை கட்டி கொண்டேன்
ஒரு புத்தகத்தை அதன் அட்டையை வைத்து மதிப்பிட முடியாது, ஆனா ஷாங்காயை அதன் விமானநிலையத்தை வைத்து மதிப்பிட முடிந்தது பெங்களூரில் இப்போது கட்டும் விமான நிலையம் கூட இந்த அளவு வரவே வராது அது என்னமோ தெரியலங்க நம்ம நாட்டில மட்டும் எந்த வேலையும் உலக தரத்தில் இல்லவே இல்லை. இறங்கி இமிகிரேசனில் முத்திரை குத்தி கொண்டேன் இமிகிரேசனில் இருப்பவரும் எதற்க்காக வருகிறென் என்றும் அலட்டி கொள்ளவில்லை.
அப்படியே வந்து எனது பைகளை எடுக்க போனேன் அடடே என் கூட இவ்வளவு இந்தியர்கள் சீனா வாறாங்களா.விமானத்தில் வந்ததில் அனேகர் இந்தியர்தான். நான் எவரையும் கண்டு கொள்ளவில்லை, என்னையும் எவரும் கண்டு கொள்ளவில்லை. நான் எனது பையை எடுத்து கொண்டு கஸ்டம்ஸ் டிக்லரேசன் பாரம் பூர்த்தி செய்ய ஆரம்பித்தேன் எனக்கு என்னுடைய பாஸ்போட் எண் எப்பவும் மறக்கதான் செய்யும், அல்லது சரியா என்ரு ஊர்ஜித படுத்தி கொள்ள, பாஸ்போர்ட்டை எடுத்து அதை பார்த்து தாண் எழுதுவேன் நான் எழுதுவது வரை காத்திருந்து, என்னுடைய பேனாவை பக்கத்தில் இருந்த இந்திய பெண் கேக்க
இந்தாங்க என்று பெரிய மனதுடன் கொடுத்தேன் திரும்ப வாங்கி திரும்புகையில் எதோ ஒன்று குறைவது போல் ஒரு உணர்வு
பாஸ்போர்ட்
தேட ஆரம்பதேன்.. சட்டை பை, கேட் பை, பேண்ட் பை.. லேப்டாப் பை.. பக்கத்தில் இருந்த பெண்ணும் அவரமாக தேடினார் அவர் கைபையில் அவர் பாஸ்போட் இருப்பது கண்டு அவர் கஸ்டம்ஸ் நோக்கி நடக்க, நான் என் பாஸ்போட்டை மீண்டும் தேட ஆரம்பித்தேன்
எங்கும் இல்லை
பாஸ்போர்ட் தொலைந்து போயிருந்தது
Reply With Quote
)
பட்டம் வெல்ல இங்கு சொடுக்கவும்
Originally Posted by benjaminv
Bookmarks