ஞானி - தத்துவ கதை தொகுப்பு

[leomohan]

1. மனிதன்

கால் சட்டையும் மேல் அங்கியும் நவநாகரீக தோற்றத்துடன் ஒருவன் �ஞானி நான்� என்றான்.

�என்ன �ஞானியா�? உன்னிடம் தாடி இல்லையே? அழுக்கு வேட்டி கிழிந்த சட்டை இப்படி எதுவுமே இல்லையே? நீ ஞானி இல்லை� - என்றேன் நான்.

�மாயை� - என்றான்.

�என்ன?�.

�மாயை�.

�உன் பெயர் என்ன?�

�பெயரா?�;. மெல்ல சிரித்தான். �முகவரிக்கு முன்னே எழுத கேட்கிறாயா? �எனக்கு முகவரியே இல்லை. அறிமுகம் தேவையா? அறிமுகம் இல்லாத பலரில் நானும் ஒருவன். ஏன் கேட்கிறாய் பெயரை?� - என்றான்

�கூப்பிடத்தான்�.

�யாரை?�

�உன்னைத்தான்�.

மீண்டும் சிரித்தான்.

�ஏன் சிரிக்கிறாய்?�.

�பெயரைக் கேட்டாய். கூப்பிட என்று. இன்னும் சில நொடிகளில் உன்னை நான் பார்க்க மாட்டேன். பிறகு ஏன்?� - என்றான்.

�ஏன்?� - என்று வினவினேன்.

�நடிக்கிறாய் நீ � - என்றான்.

�நீ பேசுவதே புரியவில்லை� - என்றேன்.

�நான் ஞானி�.

�அதற்கும் பேசுவதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?�

�நீ முட்டாள். உடையிலும் தாடியிலும் ஞானியை பார்த்தாய். அதில் ஞானி உனக்கு தெரிய மாட்டான். இப்படித்தான் இல்லாத ஒன்றை தேடி அலைகிறீர்கள்�; - என்றான்.

�பிறகு உன்னை ஞானி என்று எப்படி சொல்வது?�.

�நீ பைத்தியம். நான் பேசவதே உனக்கு புரியவில்லை. நான் ஞானிதானே� - என்றான.

�புரியவில்லை�.

�உலகின் நடப்புகளைப்பற்றி கவலையில்லை. ஆகாயத்தை வெறித்து பார்ப்பான். உடையில் கவனம் கொள்ள மாட்டான். குளிக்க மாட்டான். இதுதான் நீங்கள் ஞானியைப் பற்றி நினைத்திருப்பது. சரியா?�

�ஆம்�.

�நான் உடை உடுத்துவேன். குளிப்பேன். ஆகாயம் பார்க்க மாட்டேன. ஆனால் நான் ஞானி?�.

�எனக்கு கொஞ்சமும் புரியவில்லை. எப்படி?� - என்றேன்.

�எப்படி ஏன் என்று கேட்கிறாயே நீ மனிதன். நான் ஏற்கனவே இதையெல்லாம் கேட்டு விட்டேன். நீ பிறரிடமிருந்து விடை அறிய ஆசைப்படுகிறாய். காரணம் நீ மனிதன். எனக்கு விடை கிடைத்துவிட்டது. இல்லை. கிடைக்கவில்லை. ஆகையால் நான் ஞானி� - என்றான்.

�எனக்கு தெளிவாகச் சொல். ஒரு எழவும் புரியவில்லை� - என்றேன்.

�நீ மனிதன். நான் ஞானி�.

அவன் சென்று விட்டான்.

-எழுத்து - மோகன் கிருட்டிணமூர்த்தி

[leomohan]

ஞானி - 2. வெற்றி


�வெற்றி வெற்றி� என்று கத்திக் கொண்டே வந்தேன்.

எதிர்ப்பட்டான் ஞானி.

�உன்னை பார்க்க முடியாது என்றாயே?� நான் கேட்க சிரித்தான்.

�என்ன வெற்றி?� என்னை அலட்ச்சியப் படுத்திவிட்டு கேட்டான்.

�நான் சென்ற காரியம் வெற்றி� என்றேன்.

�பாவம்�;.

�என்ன?�

�பாவம்�.

�ஏன்�?

�வெற்றி என்று கூச்சலிட்டு செல்வாய். வழியில் இறக்கமாட்டாய் என்பது என்ன நிச்சயம்?�

�அபசகுனமாய் பேசாதே! பைத்தியம் போல்!� என்றேன்.

�யார்?�

�நீ தான்�.

�இல்லை நீ�.

�ஏன்?� என்றேன்.

�பிறகு? சகுனம் யாம் பார்ப்பதில்லை. யாம் ஞானி. நீ மனிதன்�;.

�சென்ற முறை பதில் சொல்லாமல் சென்றுவிட்டாய். ஒரு கேள்வி என்னை உறுத்துகிறது�.

�என்ன கேள்வி?�

�யார் நீ? என்ற கேள்விதான்�;.

�ம்ம்�. சிரித்தான்.

�ஏன் சிரிக்கிறாய்?�

�முட்டாள் நீ�.

�ஏன்?�

�உன் மனதில் எத்தனையோ கேள்விகள். ஒன்றுக்கும் உனக்கு விடை தெரியாது. நீ என்னவென்றால் ஒரே கேள்விதான் என்கிறாய்?�

�என்ன சொல்கிறாய்? எனக்கு புரியவில்லை�.

�ம்ம். முதலில் உன் கேள்விகளுக்கும் உன்னைப்பற்றியும் தெரிந்துக் கொண்டு வா. நான் யாரென்று பிறகு சொல்கிறேன்�.

அவன் திரும்பி நடந்தான்.

[leomohan]

ஞானி - 3. கல்

என் வீட்டின் வாசல் வழியில் இருந்த கல்லை நகர்த்திக் கொண்டு இருந்தேன். ஞானி வந்தான்.

�அடே! என்ன இந்த பக்கம். என் வீடு இதுதான் என்று உனக்கு எப்படி தெரிந்தது?�

�உன் வீடா?�

�ஆம். இது என் வீடு தான்� - என்றேன்.

�பாவம். மனிதர் இல்லாத ஒன்றை தனது என்கிறார்�.

�நீ சொல்வது தான் என்ன?�

�உண்மை�.

�என்ன?�

�ஆம். என்ன செய்கிறாய்?�

�பாதையில் தடையாக இருந்த கல்லை அகற்றுகிறேன்�.

நான் சொன்னதை கேட்டு சிரித்தான்.

�எதற்கு?� என்றேன்.

�பின்னே! உன் பாதை எது என்று உனக்கே தெரியாது. ஆனால் அதிலிருந்த தடையை அகற்ற போய்விட்டாயே? சிரிக்காமல் என்ன செய்வது?�

�என்னை குழப்புகிறாய்!�

�எத்தனையோ தடைகள். ஆனால் இந்தக் கல்லை தடை என்கிறாய். மனிதர்களே இப்படித்தான்!� என்று அங்கலாயித்தான்.

�நீயும் மனிதன் தானே?�

�இல்லை. ஞானி�.

�தடைகள் என்றாயே? என்ன அது?�

�நீதான் உனக்கு தடை�.

�என்ன? நானேவா எனக்கு தடை?�

�ஆம். உன் பார்வை உனக்குத் தடை. நீ கேட்பது உனக்குப் பகை. உன் பேச்சு உனக்கே எதிரி�.

�நீ சொல்வது எப்போதுமே எனக்கு புரிவதில்லை. எனக்கு அறிவு பற்றாது. நீ நிறைய பேசுகிறாய். சரி விடு. சாப்பிடவா!� என்றேன்.

�நாளை யார் தருவார்?�

�நீ சாப்பாட்டிற்கு என்ன செய்கிறாய்?�

தோளில் இருந்த பையைக் காட்டினான். அதனுள் நிறைய கடலை உருண்டைகள்.

�பணம்?�

சட்டைப் பையிலிருந்து ஒரு கட்டுப் பணத்தை காட்டினான்.

�எப்படி கிடைத்தது?�

�கிடைத்தது என்றா கேட்டாய்? நீ என்னை சந்தேகிக்கிறாய்?�

�இல்லை. எங்கு வேலை செய்கிறாய்?�

�ஞானி மனிதன் போல சிந்திக்க கூடாது. மனிதனைப் போல வேலை செய்து சம்பாதிக்கலாம்�.

�எந்த நிறுவனத்தில் வேலை செய்கிறாய்? அதன் பெயர் என்ன?�

�மீண்டுமா பெயரைக் கேட்கிறாய்? உனக்கு அறிவில்லை?�

�மன்னித்துக் கொள். உன் முதலாளி யாரென்று சொல்!�

�யாருக்கு யார் முதலாளி? நானே எனக்கு முதலாளி�.

�நீ சொல்வது விளங்கவில்லை�.

�மனிதன் முட்டாள்தான்�.

அவன் போயேவிட்டான்.

[leomohan]

ஞானி -4. கண்


ஞானியை மீண்டும் சந்திக்க சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது.

�வீட்டில் அனைவரும் நலமா?� கேட்டான்.

�வீட்டைப் பற்றியெல்லாம் கேட்கிறாயே? நீ மனிதனாக மாறுகிறாயா?� என்றுவிட்டு �நலம்� என்றேன்.

�அவர்கள் மேல் உனக்கு அன்பு அதிகமா?� கேட்டான்.

�ஆம். என் பிள்ளைகள் இருவரும் என் இரண்டு கண்கள�;.

�உன் மனைவி எந்தக் கண்?�

�ஏதாவது ஒன்றை வைத்துக் கொள். இது என்ன கேள்வி?� சிரித்தபடி கூறினேன்.

�சரி. ஒரு கண் ஒரு பிள்ளைக்கு. மற்றொரு கண் மனைவிக்கு. இரண்டாம் பிள்ளைக்கு கொடுக்க கண்ணே இல்லையே?�

ஆகா மறுபடியும் இவனிடம் மாட்டிக் கொண்டேனே என்ற நினைத்துக் கொண்டே �என்னை குழப்பவே நீ வருகிறாயா?� என்று கேட்டேன்.

சிரித்தான். அதே �அடேய் முட்டாள்� என்பது போல ஒரு சிரிப்பு.

�ஏன்?�

�இப்படித்தான் மனிதர் எதை எப்படி பிரித்துக் கொடுப்பது என்பது அறியாமல் திணறுகிறார். கண் மூக்கு என்கிறார். உயிரின் மேலாக நேசிக்கிறேன் என்று வாய் கிழிய பேசுகிறார். வாக்குறுதிகளை அள்ளி வீசுகிறார். பிறகு சங்கடப்படுகிறார். பாவம்�.

�என்ன?�

�பாவம் நீங்கள்� என்று கூறிவிட்டு எதிர் திசையில் நடந்தான்.

[leomohan]

ஞானி -5. பயணம்
நானும் ஞானியும் நண்பர்களாகிவிட்டோம். பேருந்து நிலையத்தில் நின்றிருந்தேன். ஞானி வந்தான். கடலை உருண்டை தின்றுக்கொண்டே.

�எங்கே போகிறாய்?�

�என் ஊருக்கு பயணம்?�

�உன் ஊருக்கு ஏன் இத்தனை விரைவாக போகிறாய்? உனக்கு காலம் இன்னமும் இருக்கிறதே?�

�என்ன தான் சொல்கிறாய் நீ?�

�பயணம் செய்ய ஏன் பறக்கிறாய்?�

எனக்கு புரிவது போல் இருந்தது.

�புரிகிறது� என்றேன்.

�என்ன?�

�இறப்பைத் தானே சொல்கிறாய் இல்லையா?�

�முட்டாள். இதை அறிய நீ தேவை இல்லை�.

இதைக் கேட்டவுடன் முதன் முறையாக அவனிடம் பாராட்டு பெறலாம் என்றிருந்த எண்ணத்திலும் மண் விழுந்தது.

�பின்னே! ஊருக்கு போவதை பயணம் என்று சொல்லாமல் வேறு என்ன சொல்வது?�

�இது பயணம் இல்லை. வெறும் அசைவுதான். குளத்தில் கல் எறிந்தால் ஏற்படும் சலனம் போல. இதை பயணம் என்று சொல்லாதே! பயணம் என்பது இறுதியில் போவது தான். புரிகிறதா?�

�கொஞ்சம்�.

�பயணமா?�

�இல்லை. ஊருக்கு போகிறேன். வரட்டுமா?�

அவன் பதில் சொல்லாமல் கிளம்பினான்.

[leomohan]

ஞானி - 6. மனம்
மெதுவாக சாலையில் நடந்து வந்துக் கொண்டிருந்த போது குறுக்கிட்டான் ஞானி.

�என்ன?� என்றான்.
�மனசு சரியில்லை. அதுதான் உலவுகிறேன்� என்றேன்.

சரிதான். அவன் அப்படி சிரிக்கும் போது ஓங்கி ஒரு அறை விடவேண்டும் என்று தோன்றியது. நான் இருந்த மனநிலையில் செய்திருப்பேன். அடக்கிக் கொண்டேன். என்ன இருந்தாலும் மனித சாதியில் இல்லாத என் ஒரே நண்பன் இல்லையா?

�மனசா?�

�ஆம். ஏன்?�

�எங்கிருக்கிறது இந்த மனசு?�

மௌனமானேன். �தெரியவில்லை� என்றேன்.

�என்ன வடிவம் என்றாவது தெரியுமா?�

�ம்ம். இல்லை. தெரியாது�.

அவன் ஏதோ ராகத்தில் பாடினான்.

�முகம் ஒன்றுமறியார் - ஐயோ
முகத்திற்கு அஞ்சுவார்�

�என்ன பாடுகிறாய்?� கத்தினேன்.

�மனம் விதி என்று எதிரே இல்லாத ஒன்றை முக்கியத்துவம் கொடுத்து பேசுகிறாய். எதிரே வரும் எதிரியை வெல்வாய். ஆனால் இல்லாத எதிரியை காணாமலே நடுங்குவாய்!�

�நீ �மனம்� என்ற ஒன்று இல்லவே இல்லை என்கிறாயா?� கேட்டேன்.

�இல்லை. அப்படி சொல்லவில்லை�.

�பின்?�

�அதற்கு அஞ்சுவதில்லை. நான் ஞானி�.

[leomohan]

ஞானி - 7. உறக்கம்

ஒரு ஞாயிறு மதியம் உணவிற்கு பிறகு நன்றாக தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன். நேராக என் படுக்கை அறைக்கே வந்து என்னை எழுப்பினான் ஞானி.

�என்ன வேண்டும் உனக்கு?�

�என்ன செய்கிறாய்?� அவன் என்னிடம் கேட்டான்.

�உனக்கு கண் தெரியவில்லையா? நான் தூங்கிக் கொண்டிருந்தேன்�.

�ஏமாறுகிறாய்?�

�என்ன?�

�ஆம்�.

�யாரிடம்?�

�உன்னிடமே?�

�என்ன? தெளிவாகச் சொல்�.

�உறங்குகிறாய். உறக்கத்தில் கனவு வரும். ஆடம்பரமாய் வாழ்வாய் - கனவில் தான். எழுந்தவுடன் ஏமாறுவாய். கனவில் உன் அன்புக்குரியவன் இறப்பான். நினைவில் அழுவாய்�.

�அதற்காக?�

�யாம் உறங்குவதில்லை�.

�என்ன உண்மையாகவா?�

�ஆம்�.

�பிறகு இரவில் என்ன செய்வாய்?�

�உறங்குவேன்�.

�மறுபடியும் குழப்புகிறாய் நீ�.

�ஆனால் ஏமாறுவதில்லை�.

�கனவு வராமல் இருக்க வேண்டும் என்கிறாயா?�

�இல்லை. கனவுகள் வந்துபோகும். அதை சட்டை செய்வதில்லை. நான் ஞானி. நீ மனிதன். எழுந்து உட்கார். உன்னிடமே நீ ஏமாறாதே!�

என் தூக்கத்தை கெடுத்துவிட்டு அவன் போய்விட்டான். அவன் கதவை திறந்து செல்வது காதில் விழுந்தது. நான் தலையை பிய்த்துக் கொள்ளாத குறை.

[leomohan]

ஞானி - 8. சந்தேகம் 8. சந்தேகம்

ஞானியை நானே ஒரு நாள் தேடிச்சென்றேன். அவன் வழக்கமாக செல்லும் பூங்கா கடற்கரை என்று தேடினேன்.

சாலையில் பிடித்தேன்.

�மனிதன் உயிருடன் இருக்கும் போதே ஞானத்தை தேடிவருவது விந்தையாக இருக்கிறதே?� - வழுக்கமான ஞானியின் நையாண்டி.

�என்ன ஞானி எப்படி இருக்கிறாய்?�

�இருப்பது என்ன? உடலில் ஒரு குறையும் இல்லை. இல்லாதது அறிவு ஒன்று தான்�.

�நீ ஞானியல்லவா? உனக்கா அறிவுக்கு பஞ்சம்?�

�என்னைச் சொல்லவில்லை. உன்னைச் சொன்னேன்�.

�இருந்தாலும் உனக்கு தற்பெருமை அதிகம் தான்�.

�இருக்கட்டும். என்ன செய்தி சொல்�.

�எனக்கு ஒரு சந்தேகம். உன்னைக் கேட்கலாம் என்று வந்தேன்�.

�நான் படித்தவன் இல்லை�.

�உனக்கு தெரியும்�.

�அறிவாளி இல்லை நான்�.

�உனக்கு தெரியும்�. மீண்டும் சொன்னேன் நான்.

�மனிதர் ஏன் இப்படி இருக்கிறார்?�

�எப்படி?�

�ஒருவனால் செய்ய முடியாத செயலை முடியும் என்கிறார். அவனே தனக்கு தெரியாது என்றாலும் அவன் மேல் திணிக்கிறார். இறுதியில் அவனால் செய்ய முடியவில்லை என்றால் பழிக்கிறார். காரியம் ஆக வேண்டும் என்றால் மனிதன் எதையும் செய்கிறான்�.

�ஞானி.... � என்று இழுத்தேன்.

�நான் பழிக்கு ஆளாக விரும்பவில்லை. வருகிறேன்�. சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.

[leomohan]

ஞானி - 9. சாதி 9. சாதி

ஞானியை ஒரு நாள் நான் கேட்டேன்.

�நீ என்ன சாதி?�

மௌனமாக இருந்தான்.

�இத்தனை நாளாக நாம் பழகுகிறோம். கேட்க மறந்து விட்டேன். நீ என்ன சாதி?� என்று மீண்டும் கேட்டேன்.

என்னை முறைத்தான்.

�எத்தனை சாதிகள் சொல்� என்று என்னையே பதில் கேள்வி கேட்டான்.

�என்னை கேட்கிறாயா?�

�நீ என்ன கேட்டாய்?�

�சாதி?�

�சாதி?�

�ஆம்�.

�நிச்சயமாய் மனித சாதி இல்லை�.

�நீ?�

�நான் ஞானி. நாம் சாதி பார்ப்பதில்லை. காரணம் சாதிகள் மனிதனால் ஏற்படுத்தப்பட்டது. மனிதனை நாம் மதிப்பதில்லை�.

�மனிதன் என்றால் அவ்வளவு கேவலமா உங்களுக்கு?�

�ஆம்�.

�ஏன்?�

�கேள்வியிலேயே புரியவில்லை? நீங்கள் கேவலமானவர்தான்�.

�அப்படி என்ன கேட்டுவிட்டேன்?�

�சாதி�.

�சாதியை கேட்டால் தப்பா?�

�நீ மனிதன்�. அவன் சென்றுவிட்டான்.

நான் யோசிக்கத் தொடங்கினேன்.

[leomohan]

ஞானி -10. அழகு �கடல் எத்தனை அழகாக உள்ளது� என்று சொல்லி ஒரு நாள் மாட்டிக் கொண்டேன்.

சிரித்தான்.

�அழகான வெள்ளை நுரை அலைகள். எல்லையற்ற வானமும் நீலக் கடலும் தொட்டுக் கொள்ளும் காட்சி ஆகா அழகு�.

�எது அழகு? இதுவா?�

�ஆம்�.

�இதுவா?�

�ஆம். ஏன்?�

�மக்களுக்கு எது அழகு எது அழகில்லை என்பதே தெரிவதில்லை�. மெதுவாக சொன்னான்.

�என்ன சொல்கிறாய்?�

�அழகு அழகில்லை�.

�என்ன?�

�ஆம். அழகான ரோஜா ஆறே நிமிடம். அதை அழகு என்கிறார். குழந்தை அழவதைக் கேட்டு ஆகா என்பார். ஆனால் எதற்கு என்று அறியார். அழகு அனைத்தும். ஆனால் அழகு ஒன்றும் இல்லை�.

�நீ எப்போதும் புரியாததையே பேசுவாய்�.

�புரிந்துக் கொள்ள முயற்சி செய்வதில்லை. காரணம் நீ மனிதன். போ! நான் சொன்னதில் ஒன்றையாவது புரிந்துக் கொள்ள முயற்சி செய�;.

தலை தூக்கி பார்ப்பதற்குள் அவன் போயேவிட்டான்.

[leomohan]

ஞானி -11. ஞானி மீண்டும் ஒரு சந்திப்பு பல வருடங்களுக்கு பிறகு ஞானியை சந்கிக்கிறேன். அவனிடத்தில் ஒரு மாற்றமும் இல்லை. ஆனால் நான் முன் தலையில் முடி இழந்து கண்கள் சுருக்கடைந்து முப்பதில் மூப்படைந்திருந்தேன்.

�நண்பா உயிருடன் தான் இருக்கிறாயா?� வழக்கமான ஞானித்தனம். அவன் என்னை நண்பன் என்று கூறியதே எனக்கு பெருமையாக இருந்தது.

�உயிர் மட்டும் தான் இருக்கிறது. நீ எப்படி?� என்றேன்.

எப்போதாவது என் கேள்விக்கு பதில் சொல்லியிருக்கிறானா இப்போது சொல்ல.

�பதவி உயர்வு பெற்றுவிட்டாய். பிறகு ஏன் கவலை?�

�படிப்பு வேலை சம்பளம் மனைவி மக்கள் என்று அனைத்தும் பெற்றுவிட்டேன். இதற்கு பிறகு? என் வாழ்வில் செய்ய என்ன மீதம் இருக்கிறது?�

�ஏன் பிள்ளைகள் படிப்பு அவர்களின் திருமணம் இல்லையோ?�

�என் சம்பளம் அவர்களை கவனித்துக் கொள்கிறது. உணவு உடை இடம் செலவு செய்ய பணம். சம்பளம் குறைவாக இருந்தபோது இருந்த மகிழ்ச்சி இல்லை�.

�கார் மாளிகை?� கேட்டான் ஞானி கிண்டலாக.

�ஆம். ஒருவரை ஒருவர் கண்டு உறையாட தடைகள்�.

�பிறகு எதற்காக இவ்வளவு உழைத்தாய் நீ?�

�ஞானி நீ என் வளர்ச்சியை கண்டவன். அப்போது இவைகளை அடைவதே வாழ்கை என்றிருந்தேன். இப்போது அடைய ஒன்றுமே இல்லை என்பது போல ஒரு எண்ணம். என்ன செய்ய?�

�இதற்காகவே யாம் திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை�. பழைய ஞானி.

�திருமணத்திற்கும் இதற்கும் என்ன சம்பந்தம்?�

மௌனமானான் ஞானி.

�தீர்வு சொல் ஞானி�. பவ்யமான மாணவனாக நான் நின்றிருந்தேன்.

�வாழ்வை உயிருள்ளதாக செய்ய ஏதாவது ஒரு நோக்கம் கொள். பணம் உயர்வாழ்வு இவையெல்லாம் ஒரு நோக்கமே அல்ல. தீர்வு உன் கையில�;.

அகன்றான் ஞானி.

[leomohan]

ஞானி -12. மாற்றம் - நிறைவு பகுதிஉணவகம் ஒன்றில் ஞானியை சந்தித்தேன். கடலை உருண்டையுடன் ஒரு காபி.

�நலமா ஞானி?�

�இன்று ஒரு குறையும் இல்லையா?� என் கேள்வியை வழக்கம் போல அலட்ச்சியம் செய்துவிட்டு அவன் கேட்டான்.

�குறைகளுக்கா பஞசம்?�

�என்ன?�

�நீ கேட்பாயா?�

�சொல்�.

�விடுமுறைக்கு அயல்நாடு செல்ல வேண்டுமாம் என் மனைவிக்கு. என் பண முடக்கம் புரிகிறதா அவளுக்கு?�

�யார்?�

�என் மனைவி?�

�யார்? சில வருடங்களுக்கு முன்பு நூல் புடவையில் அடக்கமாக இருந்த அந்தப் பெண்மணியா?�

�ஆம்�.

�ஆனால் நீ மட்டும் மாறவில்லை�.

�இது பாராட்டா இல்லை பாட்டா? என்ன சொல்ல வருகிறாய் நீ?�

�உன்னைச் சூழ்ந்தவர்களின் மகிழ்ச்சிக்காக இத்தனைக்காலமாக உழைக்கிறாய். உன்னையே வதைக்கிறாய் ஆனால்...�

�ஆனால் என்ன?�

�ஆனால் அவர்களை திருப்தி படுத்துகிறாயா என்றால் இல்லை. அனைவரையும் திருப்திபடுத்த முயலுகிறாய் ஆனால் உன்னால் ஒருவரையும் மகிழ்ச்சிபடுத்த முடியவில்லை�.

�அதற்கு என்ன செய்ய?�

�உன்னை திருப்திபடுத்த முயற்சி செய். அது போதும். பகைவர் அதிகரிப்பர். ஆனால் கவலைப்படாதே!�
மௌனமாக இருந்தேன்.

�உனக்கு எது சரியென்று தோன்றுகிறதோ அது செய். மற்றவரின் அழுத்தத்தினால் எதையும் செய்யாதே. போ!�

�மீண்டும் சந்திப்போம்�; என்று நான் சொன்னதை காதில் வாங்காமல் தன்னுடைய காப்பிக்கு மட்டும் பணம் தந்துவிட்டு விலகினான் ஞானி.

முற்றும்
தங்கள் மேலான கருத்துக்களை பகிர்ந்து கொள்ளுங்களேன்.