அப்பாவும்,புருஷனும் ஒரே மாதிரி...........

**நிலா** · 25-04-2003, 11:28 PM

மஞ்சள் குளித்த நிலவு
புன்னகை பூத்த செவ்விதழ்
என் பத்து வயதில் பரலோகம்சென்றவள்!
பசை போட்டல்ல பாசம் போட்டு
ஒட்டிவிட்டவள் நெஞ்சினுள்!

விருந்தாளி வீட்டுக்கு வந்தால்
"வாங்க" ஒற்றைச் சொல்லோடு
சமையற்கட்டுக்குள் ஒளிந்து கொள்வாள்!
யோசித்ததில்லை அந்த வயசில்!

அப்பாவை நான் எதிர்த்து பேச
காலையில் அவள் கண்கள் வீங்கியிருக்கும்!
புரியமுயற்சித்ததில்லை அவளை!

பள்ளிப்போகையிலே கனிந்திருக்கும் முகம்
மாலையில் வீடு திரும்புகையில் கன்னியிருக்கும்!
காரணம் கேட்டதில்லை அவளை!

தீர்க்கமாய் ஒருபுன்னகை புரிந்து
அமைதியாய் அடிக்கடி ஒன்னு சொல்லுவாள்
"கையில வச்சு தாங்குற புருஷனானாலும்
சொந்த கால்ல நிக்கனும் நீ!"
புருஷன்னு கேட்டவுடனே போம்மான்னு
வெட்கிஓடியது நினைவிற்கு வந்துதொலைக்கிறது!

திடீரென ஒருநாள் தீக்கிரையாய்
அவள் ............

நினைக்க மறந்தாலும்
மறக்க நினைக்கவில்லை!

கனவில் அடிக்கடி வருவாள் முன்னெல்லாம்!
இருவரும் பேசியதில்லை!
தலை கோதுவாள்!
கன்னம் கிள்ளுவாள்!
அவள் சுதந்திரமாய் சுவாசிப்பதாய் எனக்குள் தோன்றும்!
வேகமாய் விழி திறந்தால் கண்ணீர்
நனைத்திருக்கும் தலையணையை
கல்யாணமானதிலிருந்து கொஞ்ச நாளாக் காணோம்
காத்திருக்கிறேன் இன்றாவது வருவாளானு
ஒன்னே ஒன்னு சொல்லனும்

அம்மா
அப்பாவும்,புருஷனும் ஒரே மாதிரின்னு........

**gans5001** · 26-04-2003, 12:15 AM

அப்பாவும்,புருஷனும் ஒரே மாதிரின்னு........

கொஞ்சம் கனமான கவிதை. ஆனால் யோசித்துப்பார்த்தால் பெண்களே தங்கள் வசந்தங்களுக்கு தீ வைத்துக்கொள்கிறார்கள் என்றே குற்றம் சாட்டத் தோன்றுகிறது. கனவில் வந்தாவது கடந்தவை சொல்லியிருக்கலாம் தாய். நடந்தவை தெரிந்தாவது கற்றுத் தேர்ந்திருக்கலாம் மகள்.. கண்கெட்ட பின்பு சூரிய வணக்கம்.

**குமரன்** · 26-04-2003, 04:00 AM

வேகமாய் விழி திறந்தால் கண்ணீர்
நனைத்திருக்கும் தலையணையை

மனதை வலிக்க செய்யும் வரிகள்..
வலியை கவிதையாய் வடித்த
தோழிக்கு பாராட்டு...

**gankrish** · 26-04-2003, 07:14 AM

நிலா அருமையாக எழுதியுள்ளீர். ஆனால் நீங்கள் கூறுவது போல் எல்லா அப்பனும்.. புருஷனும் இருப்பதில்லை.

**Nanban** · 26-04-2003, 07:34 AM

இது போல ஒரு தாயும் மகளின் கதையையும் நான் நேரில் பார்த்திருக்கிறேன் - தைரியமாக சில முடிவுகள் செய்யக் கோரிய பொழுது அவர்களின் தயக்கம், சுற்றியிருக்கும் சமூகத்தின் பேச்சுகள் - எப்படி இதை விட்டு விலகிப் போவது என்றறியாத கலக்கம் - நடக்கத் தான் செய்கிறது இவ்வுலகில்.

பாராட்டுகள், நிலாவிற்கு.

**rambal** · 26-04-2003, 03:25 PM

புருஷனும் அப்பாவும்...
ஒரே மாதிரி என்று..
அழகாய் உள்ளத்து வலிகளை சொல்லியுள்ளீர்கள்..
வரவர உங்கள் கவிதைகளில் ஒரு
அனுபவம் தெரிகிறது..
வாழ்த்துக்கள் நிலா...

**பாரதி** · 27-04-2003, 08:35 AM

அனுபவத்தில் வந்த கவிதை..
ஆச்சரியப்பட வைக்கிறது.
சோகம் வேண்டாம் தோழி.

பாரதி

**poo** · 27-04-2003, 05:34 PM

அனுபவத்தால் அவள் அறிந்தவிதத்தை அருமையாய் சொல்லியிருக்கும் அழகு..

பாராட்டுக்கள் நிலா...

**நிலா** · 28-04-2003, 04:21 AM

பெண்களே தங்கள் வசந்தங்களுக்கு தீ வைத்துக்கொள்கிறார்கள்

வெளியே பென்ணுரிமை பேசி உள்ளே அவர்களை கொடுமை செய்யும் அவலம் இங்கு நடக்கத்தானே செய்கிறது!

திருடனாய் பார்த்து திருந்தனும்! அம்மா வந்தலும் முடியாது,அக்கம் பக்கம் சொன்னாலும் முடியாது!

எல்லா அப்பனும்.. புருஷனும் இருப்பதில்லை.

நான் எல்லோரும் அப்படின்னு சொல்லவில்லையே?

**மனிதன்** · 28-04-2003, 04:51 AM

நிலா
பெண்ணின் உணர்வுகளை அற்புதமாகச் சொல்லியிருக்கிறீர்கள்.. நடைமுறையில் இது யதார்த்தமும் கூட...
ஆனால் இதற்கு விதி விலக்கான சில அப்பாக்களும், புருஷன்களும் இருப்பதையும் மறுப்பதற்கில்லை....

**Hayath** · 29-04-2003, 01:59 PM

நிலா..... நீங்கள் எதார்த்தத்தை வாழ்க்கையில் உண்மையாக நிகழுபவைகளை கூறியுள்ளீர்கள்.ஆனால் உண்மை எப்போதும் சுடவே செய்யும்.அவர்களாக பார்த்து திருந்தினால் மட்டுமே இதை மாற்ற முடியும்.
ஒரு மகன் தன் தந்தை ....தன் தாயை கொடுமை செய்வதை பார்த்து இதுப் போல தன் மனைவியை நடத்த கூடாது என்று எப்போது நினைக்கிறானோ ...அப்போதுதான் இது சாத்தியம்.

பாராட்டுகள் நிலா

சாத்தியம் என்பது சொல் அல்ல செயல்- நன்றி :-லாவண்யா