புதிதாய் பிறந்த கவிதை...

**Nanban** · 06-06-2004, 06:43 PM

புதிதாய் பிறந்த கவிதை...

சுழன்றடித்த காற்றின் வேகம்
மனம் புகுந்து
சூன்யமாக்கிப் போனது.

இறுகிய கடல் விரட்டிய
வெளிச்சத்தில்
மீந்த இருட்டுக் கரைசல்
சூன்யம் நிறைத்தது.

விரட்டிய அலை நீரோட்டத்தில்
வெறுமை நிறைந்த
காலிப்பானையாய் மிதந்து போனது
எஞ்சிய கனவுகளும்.

கரைந்து விழுந்த மண்சுவரில்
அமுங்கிப் போனது
கனவுகள் சமைக்கும் அடுப்பும்.

அனைத்துமிழந்த அகதியாய்,
வானிலிருந்து வீழும்
உணவுப்பொட்டலம் தேடி
அலைச்சல்.

கரைமீறி பனைதொட்டு ஓடும்
வெள்ளத்தில் நீர் தேடும் தாகம்

புணர்வாழ்வு மையத்தில்
வாழ்ந்த வாழ்வின்
அடையாளம் அறியாத
அவமானங்கள்...

மீண்டும் வாழ்ந்துகாட்டும் வெறியில்
அனைத்து திசுக்களிலும் அவஸ்தையாய்
அலம்பிக் கொண்டிருக்கிறது -
சுயமாய் சமைத்து
பசியாறத் துடிக்கும் வாழ்க்கை....

**thamarai** · 06-06-2004, 07:32 PM

மீண்டும் வாழ்ந்துகாட்டும் வெறியில்
அனைத்து திசுக்களிலும் அவஸ்தையாய்
அலம்பிக் கொண்டிருக்கிறது -
சுயமாய் சமைத்து
பசியாறத் துடிக்கும் கவிதை....

வார்த்தையாய் வெளிப்படுத்திய விதம் அருமை...
வாழ்த்துக்கள்...

அ

**Nanban** · 06-06-2004, 07:49 PM

நன்றி தாமரை... இந்த நள்ளிரவில் யார் இருப்பார்கள் படிக்க என்று எண்ணிக் கொண்டே, கடைசியாய் ஒரு வலம் வந்துவிடலாமே என்று பார்த்த பொழுது... உங்கள் பதிவு.... நன்றி....

**kavitha** · 07-06-2004, 03:29 AM

புணர்வாழ்வு மையத்தில்
வாழ்ந்த வாழ்வின்
அடையாளம் அறியாத
அவமானங்கள்...

:?:
என்றால் என்ன நண்பரே?
இன்று இதே போல் நானும் ஒரு கவிதை குறித்த கவிதை எடுத்துவர.. என்னே வியப்பு! கொஞ்சம் வேலை பளு பிறகு அதை வெளியிடுகிறேன்.

**தஞ்சை தமிழன்** · 07-06-2004, 05:27 AM

அருமை நண்பரே.

**samuthira** · 07-06-2004, 05:32 AM

அழகிய வெளிபாடு.. அருமை நண்பரே

**அறிஞர்** · 07-06-2004, 06:27 AM

அருமையான வரிகள்.. நண்பனே... வாழ்த்துக்கள்.. இன்னும் தொடரவும்

**Nanban** · 07-06-2004, 06:29 PM

நன்றி நண்பர்கள் - கவிதா, தஞ்சைத் தமிழன், சமுத்திரா, அறிஞர் அவர்களுக்கு....

புணர்வாழ்வு மையத்தில்
வாழ்ந்த வாழ்வின்
அடையாளம் அறியாத
அவமானங்கள்...

அரசின் தயவில் உண்ணவும், உடுக்கவும் என்ற நிலை வந்தால் தெரியும், அதன் ஊழியர்களிடம் எத்தனை அவமானப் படவேண்டும் என்று... மனிதனின் அருமை எந்திரங்களுக்குப் புரிவதில்லையே...

**பரஞ்சோதி** · 07-06-2004, 06:34 PM

நல்ல கவிதை நண்பரே! நீண்ட நாட்களுக்குப் பின்பு வந்து பதித்த கவிதைகள் நன்றாக இருக்கிறது. பாராட்டுகள்.

மனிதனை மனிதன் அவமானப்படுத்தும் பகுதிகள் நிறையவே, அதில் ஒன்று புணர்வாழ்வு மையம். இல்லை என்று வந்த மனிதனிடமே எதிர்பார்த்து கையேந்து கயவர்கள் நிறைந்த உலகமாற்றே, எப்படி மாற்றுவது?

**இளசு** · 07-06-2004, 10:09 PM

சுதந்தரம்...
இல்லாதபோது மட்டுமே
உணரப்படும்...

அருகில் இருந்து பார்த்த அனுபவம்
உங்கள் வரிக�ளைப் படித்ததும்...

சொல்லாட்சி உங்கள் சிறப்புரிமை நண்பன்..
பாராட்டும் வாழ்த்தும்...

தொடரட்டும்...

எழுதுவது போதை என்பீர்கள்..
உங்களுக்குத் தெளியவேக் கூடாது என்று வேண்டும்
கூட்டத்துக்கு நான் தலைவன்...

**பாரதி** · 08-06-2004, 01:42 AM

ஒவ்வொரு முறையும் என்ன சொல்லி இருக்கிறீர்கள் என்பதை கண்டுகொள்ள, திரும்ப திரும்ப படித்து கடைசியில் (ஓரளவுக்கு) அனுமானிக்கும் போது கொஞ்சம் மனதில் மகிழ்ச்சியும், பின் கவிதையின் கனத்தில் மனம் கொஞ்சம் சங்கடப்படவே செய்கிறது நண்பரே.