அந்த டீ பையன் விற்கும் கொண்டு வந்த
டீயின் நறுமணத்தில் கண் விழித்தான் பூபதி, சரியாக சேவல்
அறைக்கூவல் விடுத்து மூன்று மணி நேரம் கழித்து.
இரண்டு அடி நடந்தான். குளியலறை வந்தது. ஒரு பொத்தானை
அழுத்தினான். வெது வெதுவென்று நீர் வந்தது. குளித்து முடித்து
வெளியே வந்து ஒரு கால் செய்தான்.ஐந்து நிமிடத்தில் பிஸா அவன்
மேசைக்கு வந்தது. ஐயோ அதிகமாக பசிப்பதற்கு மாலை மருத்துவரை வேறு சந்திக்க
வேண்டுமா என்று சலித்தவாறே காலை உணவு உண்டான்.
நான்கு அடி நடந்தான். அவன் வண்டி வந்தது. வண்டியை எடுத்து
அழுத்தினான். அரை மணி நேரத்தில் அலுவலகம் வந்தது. அடுத்து
ஐந்து அடி நடந்தான். லிப்ட் வந்தது. அதில் ஏறினான். நேரே
அலுவலக அறையை அடைந்தான். அமர்ந்தான்; வேலை செய்தான்,
செய்தான் செய்து கொண்டே இருந்தான். இவ்விதம் இவன் ஒன்பது
அடி தொலைவில் அலுவலகம் அடைந்தான்.
மாலை வந்தது. அவன் புதிதாக வாங்கவிருக்கும் கார் கடைக்காரர்,
அவரது புதிய கார் புகைப்படத்தை மெயில் அனுப்பினார். அதை பார்த்து
மகிழ்ந்து விட்டு மருத்துவரை சந்திக்க ஆயத்தமானான். வழக்கம் போல் எட்டு
அடி தொலைவில் மருத்துவமனையை அடைந்து மருத்துவரையும்
சந்தித்தான்.
மருத்துவர் அவனை முழுவதுமாக பரிசோதித்து விட்டு, சார் உங்களுக்கு
ரத்தத்துல சர்க்கரை நோய் அறிகுறி இருக்கு. இனி மேல் நீங்க பத்தியமா
இருக்கணும். எல்லா பக்கமும் நடந்தே தான் போகணும். உடற்பயிற்சி
முக்கியம். தினமும் காலைல ஒரு மணி நேரமாவது நடக்கணும் என்று
கூறினார்.
"சரிங்க டாக்டர். உங்க பீஸ் என்ன?என் கிட்ட மொபைல் பாங்கிங்
இருக்கு. இப்பவே உங்களுக்கு பணம் அனுப்பிடறேன். இல்லேன்னா
இதுக்காக நான் ATM போகணும்" என்றான் பவ்யமாக..
Reply With Quote
Originally Posted by Vinoth Kumar
Bookmarks