சற்றே என்னை மிதி !

[M.Jagadeesan]

ஆறடி கூந்தலை அவிழ்த்துக் கொட்டி
அழகு காட்டும் ஆரணங்கே ! அற்புதமே !
உந்தன்
கார்குழலால் கட்டுண்ட
காளையரோ ஆயிரம்பேர் !
ஆயிரம்பேர் ஆனாலும்
அடுத்துன்னைக் கரந்தொட்டு
மாலையிடப்போகும் மன்மதன் யாரென்று
வாலைக் குமரியே !
வாய்திறந்து கூறிடுவாய் !

கண்ணிமைத்துக் காளையரைக்
கைதுசெய்யும் காரிகையே!
உந்தன்
கண்ணிமைக்குள் சிறைப்பட்டக்
காதலன் யாரெனவே
என்னிடம் செப்பிடுவாய்
ஏந்திழையே ! என்னுயிரே !

அன்று
கல்செய்த தவமன்றோ இராமனின்
காலடி பட்டது.

ஒரு
செல்லாய்ப் பிறந்திருந்தாலாவது உன்
செவ்விதழ் என்மீது பட்டிருக்குமே!
என் செய்வது ! அந்தப்
பொல்லாப் பிரமன் என்னை ஒரு
புல்லாகவன்றோ இந்தப்
புவிமீது படைத்துவிட்டான்.
நில்லாய் ! இளங்கொடியே !
நீ உந்தன் பட்டுக் கால்விரலால்
சற்றே என்னை மிதித்துவிட்டுப் போ !

[மஞ்சுபாஷிணி]

ஆத்மார்த்தமான வரிகள்....

ஆழ்ந்த நேசத்தின் வெளிபாடு....

மதிக்கவில்லை என்று கூப்பாடு போடவில்லை....

மிதிக்கவாவது செய்யேன் என்று கெஞ்சும் வரிகள்.....

புல் தானா இப்படி எல்லாம் நினைப்பது?? க்யூட்....

அழகிய கவிதை வரிகள்....

உள்ளார்ந்த சிந்தனைகள்....

மனம் தொட்ட பகிர்வு....

அன்பு வாழ்த்துகள் ஐயா....

[M.Jagadeesan]

சுபாஷிணி அவர்களின் பாராட்டுக்கு நன்றி !

[இராஜிசங்கர்]

'புல் தரையில் நடக்காதே' என்ற போர்டை படித்திருப்பாள் போல, அதான் மிதிக்காமல் செல்கிறாள்.

[கும்பகோணத்துப்பிள்ளை]

மனிதனின் காலடிபட்டால் அத்தரையில் புல் மடிந்துபோகும் கட்டாந்தரையாகிவிடும்
தன் காதலன் அழிந்துவிடக் கூடாதென விலகினாள் போலும்!

[கீதம்]

புல்லானாலும் புருஷன் என்பதை தவறாகப் புரிந்துகொண்டாளோ? கற்பனையும் அதைக் கவிதையாக்கிய அழகும் வியக்கவைக்கின்றன. பாராட்டுகள் ஐயா.

[கலைவேந்தன்]

இனிய தமிழில் ஏந்திழையைப் பாராட்டி அவள்மேல் தான் கொண்ட காதலைச் செப்பி என்னை மிதிக்கவாவது செய்யேன் என்று அழகாய்க் கோரும் அற்புதக் கவிதை ஐயா. பாராட்டுகள்.

[M.Jagadeesan]

இராஜி சங்கர், கு.பிள்ளை, கீதம், கலைவேந்தன் ஆகியோரின் பாராட்டுக்கு நன்றி !

[arun karthik]

அற்புதத்தையும் தாண்டிய நிகற்புதம் உங்கள் கவிதை!