வெளிச்சத்தை இழக்க ஆரம்பித்த*
சாயுங்கால பொழுதொன்றில்
உனக்காக காத்திருந்தேன்
இருட்செறிந்த ஒரு வனாந்தரத்தில்
திசை தவறியவர்களை
சரியான பாதையில் சேர்க்கும்
தேவதையின் கருணையோடு
வந்தாய்
குழும துவங்கியிருந்த*
இருளின் அடர்த்தியில்
விழிகளை அகல விரித்து
உனை பார்க்க முயன்ற*
மெழுகுவர்த்திகள் ஒளி மங்கின*
உனது வெளிச்சம்
அவற்றின் கண்களை
கூசியிருக்க வேண்டும்
என் எதிரே
ஒரு இளவரசியின் தோரணையோடு
ரம்மியமாய் அமர்ந்தாய்
மங்கிய வெளிச்சத்தில்
உன் பூ வதனத்தை
நெருக்கமாய் அமர்ந்து ரசித்தலின்
சுகம் அலாதியானதுதான்
இனி இந்த நிமிடங்கள்
என்னுடையவை
இனி உன் ஒவ்வொரு
பாவனையும் என்னுடையவை
இனி உன் ஒவ்வொரு
புன்னகையும் எனக்கானவை
பாதார்த்த பட்டியலை எடுத்து
ஆளுக்கொரு ஐஸ்கிரீம்
ஆடர் செய்துவிட்டு
மீண்டும் என்னை பார்த்தாய்
அடி!
எப்படி கற்றாய்
அப்படியொரு பார்வை பார்க்க ?
நுண்மீதமுமின்றி தொலைந்துவிட்டேன்
நான் உருகி கொண்டிருந்த போதே
உன் கன்னங்கள் போன்ற*
கண்ணாடி கோப்பைகளில்
உன் மேனியின் மென்மை கொண்ட*
ஐஸ்கிரீம் வந்தது
நீ உண்ண ஆரம்பித்தாய்
உன் பார்வையின் லாவகத்தை
கைகளில் உள்ள ஸ்பூனுக்கும்
கற்று கொடுத்துவிட்டாய் போலும்
எப்படி எனக்கு வலிக்காமல்
என் மனதை மெல்ல தின்கிறாயோ
அப்படி ஐஸ்கிரீமையும்
நளினமாய் தீர்த்துக் கொண்டிருக்கிறாய்
Reply With Quote
Originally Posted by மும்பை நாதன்
Bookmarks