ஜெயமோகன் எழுதிய நவீன இலக்கியம் ஏன் புரிவதில்லை?

[நாஞ்சில் த.க.ஜெய்]

என் சிற்றறிவுக்கு எட்டியவரை கவிதை என்பது இதுதான் என்றிருந்தேன் இந்த பதிவினை காணும் போது வரையறைகளும் உண்டு கவிதைகளுக்கென விதிகளும் உண்டென்று அறிகிறேன் ..சங்க பாடல்கள் தவிர்த்து இன்றைய கவிதைகளுக்கு வரையறை கூறிய புலவன் யாரோ என்கையில் பதிவுகள் காட்டுகிறது சுட்டு விரல் நீட்டி பலரை ..மறைபொருளில் கூறும் கவிதையின் விளக்கம் போல் இன்று எங்கே காண முடிகிறது ..தொடருங்கள் ஆதன் ....

[ஆதி]

உன் பூவிதழ்
வடித்த தேனை
என் வண்டிதழ்
குடித்தது

ஒரு காதலன் காதலி முத்தமிட்டுக் கொள்வதை பற்றிய கவிதையாக பார்த்தோமில்லையா

இதே கவிதையை
உன் பூவிதழ்
வடித்த தேவை
என் மனவண்டு
குடித்தது

என்று ஒரு வார்த்தையை மட்டும் மாற்றினால் இக்கவிதை பல்வேறு அடுக்குகளை உள்ளடக்கியதாக மாறிவிடுகிறது

பூவிதழ் வடித்த தேன் புன்னகையாகவும், அதனை அவன் மன வண்டு பருகுவதாகவும் மாறுகிறது

அந்த புன்னகை காதலியால் வழங்கப்படும் போது அது அவன் மனதை காதலின் போதையில் மிகக்கவிடுகிறது

அந்த புன்னகை ஒரு பெண்ணின் சரசபுன்னகையாக இருக்கும் போது, அது அவன் மனதை விரக ரசத்தில் தோய்கிறது

இப்படி காதலையும், காமத்தை பேசும் ஒரு வார்த்தையாகிறது

இத்தோடு மட்டும் இக்கவிதை இன்றுவிடவில்லை

பூவிதழ் வடித்த தேன்

புத்தனின், ரமணரின், ராமகிருஸ்ணரின், ஏசுவின், நபியின், கண்ணனின் உபதேசங்களாக கொள்ளப்படும்போது, மன வண்டு குடித்த தேன் ஆன்மீகமாக விடுகிறது

சூஃபிகளின் பார்வையில் படிக்கப்படுகையில்

இறைவனுக்கும் நமக்கும் உள்ள காதலை பற்றி பேசுவதாகிறது

ஜெஃ பார்வையில் பார்க்கும் போது, மன வண்டு குடித்தத்தேன் ஞானமாகிறது

ஒரு ஆசிரியன் கற்று தரும் பாடத்தை மாணவன் ருசியொடு படிப்பதாகவும் இந்த கவிதை அமைகிறது

மாற்றப்பட்டது ஒரு வார்த்தைதான் ஆனால் அது பொதித்து வைத்திருக்கும் பொருள் மிக விசாலமானது, பல்வேறு தளங்கள் கொண்டது

அதனால்தான் ஒரு படைப்பில் இடம் பெருகிற வார்த்தைகள் ஒவ்வொன்றும் மிக முக்கியமானதாகிறது

தேவையற்ற வார்த்தைகள் அழகுற இருந்தாலும் அதை படைப்பில் இருந்து நீக்கிவிடும் போது அந்த படைப்பு சிறப்பானதாக அமைகிறது

இதைத்தான் இஸ்லாதின் சட்டங்கள் கூட சொல்கிறன போலும், உன் உடலில் உள்ள உறுப்பு பிறர்க்கு கேடுள்ளதாய் இருந்தால் அதனை நீக்கி சுத்தமானவனாக நீ வாழ்தல் நலம் என்று..

தொடரும்..