மனதை கனக்க வைக்கிறது.....
தலைப்பப் படித்ததுமே தெரிகிறது, தந்தை தான் இக்கதையின் ஆணி வேர் என்பது....
அனால் அது எப்படி என்பது படித்ததும் விளங்குகிறது...
மேலோட்டமாகப் படித்தால் கதையில் மனம் ஒன்றிப் போகிறது.... கொஞ்சம் விலகி நின்று பார்த்தால் சில கேள்விகள் எழுகின்றது......
வாழ்த்துகள் சிவா அண்ணா....
பிரிக்க சொன்னா மன்றத்து மக்கள் பிரிச்சு மேஞ்சிடராங்கப்பா...
முயற்சி என்பது மூச்சானால்
வெற்றி என்பது பேச்சாகும்....
ஆமா லீலும்மா. பிரிக்கச் சொல்லலைன்னாலும் பிரிச்சு அலசுறதுதானே நம்ம மன்ற மக்களோட சிறப்பு. இது கதை எழுதறவங்களுக்கு எவ்ளோ பெரிய நன்மை தெரியுமா?
பின்னூட்டத்துக்கு ரொம்ப ரொம்ப நன்றிம்மா.
அன்புடன் சிவா
என்றென்றும் மன்றத்துடன்
கவலை என்பது கைக்குழந்தையல்ல
எல்லா நேரமும் தோளில் சுமக்க
கவலை ஒரு கட்டுச் சோறு
தின்று தீர்க்க வேண்டும் அல்லது
பகிர்ந்து தீர்க்க வேண்டும்...!!!
இந்த கதையை இப்பொழுதுதான் படிக்கிறேன்.
அற்புதமாக எழுதியிருக்கிறீர்கள் அண்ணா. என் கண்ணுக்குத் தெரிவது நமச்சிவாயம் மட்டும்தான்!!!
பின்னூட்டங்கள் இக்கதையின் தரத்தை உயர்த்துகின்றன.
இயற்கையின் குழந்தைகள் நாம்; நமது குழந்தைகள் இயற்கை!
நல்ல மனசுக்காரர் நமசிவாயம்.
ந.ராசதுரை.....!!!
பொருத்தமானத் தலைப்பு...
அருமையான கதை -
அழகாக அமைத்து விட்டீர்கள்.
பாராட்டுக்கள் அண்ணா.
There are currently 1 users browsing this thread. (0 members and 1 guests)
Posting Permissions
Reply With Quote
Bookmarks