அன்பு மொழி
அந்த செய்தி கேட்டு அவள் இடிந்துபோனாள்.
அலை அலையாய் பழைய நினைவுகள்....
தெருவில் சாமி ஊர்வலம் போக தோள் மீது தூக்கி
தீபாரதனை ஒளியில் ஜொலித்த தேவி முகம் காட்டிய அப்பா...
ஓடிப்போய் காலைக் கட்ட, அதிர்வில் பிளேடு கீறி சிகப்பாய்
உதிரம் எட்டிப்பார்த்தும், " என் செல்லக் குட்டூஸ், என்னடா வேணும்?" என ரோஜாவாய் முகம் மலரக் கேட்ட அப்பா..
குரல் உயர்த்தி அம்மா கண்டிக்கும்போதெல்லாம்
என் அனிச்ச மலர் மனசைக் காப்பாற்ற
புருவ உயர்த்தலில் அம்மாவை வாயடைக்க வைத்த அப்பா...
முட்டிச்சில் பெயர்ந்து நான் ஓவென்று அழ..
"போட்டியில் கலந்ததுதான் முக்கியம்...
அந்தப் பயணந்தான் வாழ்க்கை...
வெற்றி - தோல்வி இடைநிறுத்தங்கள்..
இலக்கு அல்ல" என்று உபதேசித்து
உள் தெம்பு வளர்த்து.....
அடுத்த வருடம் நான் வெல்ல...
என்னைத் தட்டி மட்டும் கொடுத்து
நண்பர்களுக்கு பார்ட்டி கொடுத்த அப்பா....
என்னை ஒரு மார்க்கில் முந்தும் அவன் மேல்
பொறாமை பொங்க, அவன் அப்பாவுக்கு டிரான்ஸ்·பர்
வந்து சேராதா என நான் வேண்டி வெம்ப...
"திறமை கண்டு திகைக்காதே.. புகையாதே..
நெருங்கி அவனிடம் தெரிந்து கொள்ள என்ன உண்டு..கற்றுக்கொள்"
என இன்றும் எனக்கு ஆத்மநண்பனாய் அவனிருக்க வழி செய்த அப்பா...
"பெரிய மனுஷி ஆயிட்டாடா உன் பொண்ணு..
நாலு பேருக்கு சொல்லி
நலங்கு சுத்த ஏற்பாடு பண்ணு" என்ற பாட்டியின்
நச்சரிப்பை என் மெல்லிய உணர்வு புரிந்து அடக்கி
ஒரு உடலியல் மாற்றத்தை
மனவியல் படித்த அறிஞன் போல் விளக்கிய அப்பா...
"லவ் லெட்டர் குடுத்துட்டாம்பா" என நான் அழ
என் மனம் முதலில் தெரிந்து,
நேசிக்கப்படுவது உன் பிழையல்ல..
அதே வித நேசம் திருப்பிப் பிறக்காவிட்டால்
அது தேசக்குற்றமும் அல்ல என என் குற்ற உணர்ச்சி துடைத்து
உலகத்தை நேர்ப்பார்வை பார்க்க வைத்த அப்பா...
"மேலே மேலே படிச்சா வரன் அமையறது கஷ்டங்க.."
என்ற அம்மாவிடம்,
"படிப்பு ஒரு பலம். சொந்தக்காலில் நிக்க தெம்பு தரும்
படிப்பே பெண்ணுக்கு முதல் வரன்"
என்று அழகாய்ச் சம்மதிக்க வைத்த அப்பா...
"மெழுகுச்சிலையாட்டாம் வளந்துட்டா...
மடியிலே நெருப்பிருக்காப்ல பயமா இருக்கு "
என்று பயந்த அம்மாவுக்கு நேர் எதிராய்...
அழகும் வளர்ச்சியும் ஆசிர்வதிக்கப்பட்டவை,
ஆராதிக்கப்பட வேண்டியவை என்று சொல்லி
என் கர்வம் குறைத்து தன்னிலை உணர்த்திய அப்பா...
அந்த வயதிலும் என் தலை கோதி
உச்சி தடவி....
உறக்கம் தழுவுமுன்னே காதருகில்
"செல்லக் குட்டூஸ்" என்று கிசுகிசுத்த இனிப்பை ஊற்றி
தூங்க வைத்த அப்பா...
அய்ன் ராண்ட் முதல் அபிராமி அந்தாதி வரை
சகலமும் படித்தபின் சர்வசுதந்திரமாய்
அலசிப் பேசி ஆத்மாவுக்கும் உணவூட்டிய அருமை அப்பா...
அவள் அந்த மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்தாள்.
வெள்ளை உடைகள். ஆண்ட்டிசெப்டிக் வாசம்.
பரபரப்பும் இறுக்கமும் ஒருங்கே இணைந்த
அந்த இடத்துக்கே உரித்தான பிரத்தியேக நடமாட்டம்..
மனிதர்கள் கேஸ்- ஷீட்டுகளாய் மாறிவிட்ட மாய பூமி.
அவளுக்குள் ஓர் அவஸ்தையான அந்நியத்தனம் எப்போதும்
உற்பத்தி செய்யும் ஸ்தலம்.
ஸ்ட்ரோக் யூனிட்... தனியறையில் அப்பா..
வலது கை -கால் விழுந்து,
கூடவே பேச்சும் இழந்து விட்ட அப்பா...
இனி அவளை வருடும் பாசச்சொல் சொல்லி
அவளை வார்த்தையால் தழுவ முடியாத அப்பா..
நினைவு வேண்டுமானால் திரும்பலாமாம்.
மற்ற சாத்தியங்கள் துர்லபமாம்.
அவள் அப்பாவையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள்.
ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருப்பது போலத்தான் தோன்றியது.
ஆனால், விழித்தாலும் இனி என்னோடு பேச மாட்டாராமே என் அப்பா?
மௌனமே பாரமாகி அப்படியே அப்பாவின் மார்பில்
சாய்ந்தவள் காதருகே அப்பாவின் இதய ஒலி...
"செல்லக் -குட்டூஸ்..செல்லக் -குட்டூஸ்"
Bookmarks