(இது எனது முதலாவது சிறுகதை அல்லது அதுபோன்ற ஒன்று.எனக்கு சிறுகதை எழுத வராது என்று எனக்குள் நானே இட்ட வரம்பை உடைத்தெறியத்துணிந்த முதல் முயற்சி..நன்றாக இருந்தால் இன்னும் முயற்சிக்கிறேன்.தவறுகள் இருந்தால் இன்னும் அதிகமாக முயற்சிக்கிறேன்)
நித்யா ரொம்ப நிதானமாக யோசித்தாள்..அடியிலிருந்து நுனி வரை நிறையவே யோசித்தும் அவளுக்கு எந்த முடிவுமே தோன்றவில்லை.உண்மையில் அவள் இப்படியெல்லாம் யோசிப்பவள் இல்லை.வீட்டில் அவளது அம்மா அவசர குடுக்கை அவசர குடுக்கை என்று திட்டி திட்டியே வளர்த்ததாலோ என்னவோ அவள் எதிலும் அவசரப்படுவதே வழக்கமாகிவிட்டிருந்தது.இன்று எப்படியும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து விடவேண்டும் என்ற நிர்ப்பந்தத்தை அவளே அவளுக்குள் வகுத்துவிட்டு சிந்தித்துக்கொண்டேயிருந்தாள்.
"நித்யா..நித்யா.."என்னடி உலகம் சதுரம் என்று யாராவது சொல்லி உன்னை குழப்பிவிட்டாங்க போல" என்ற அவளது அலுவலக நண்பி காயத்ரியின் கேலியின் பின்னர்தான மணியைப்பார்த்தாள்..நேரம் சரியாக மாலை 3.30..அலுவலக சாப்பாட்டு மேஜையில் நீண்ட நேரம் அவள் உட்கார்ந்திருந்ததை கடிகாரம் சொல்லித்தான் அலளே புரிந்து கொண்டாள்..
என்னடி பிரச்சினை..தொடரும் காயத்ரியின் குரலை "ஒன்றுமில்லை: காயு ச்சும்மா வீட்டுல மாப்பிள்ளை பார்த்திருக்காங்க...என்று உடைந்த குரலில் சலிப்போடு பேசத்தொடங்கினாள்.
அடப்பாவி எனக்கு கலியாண வயசாச்சுனு வீட்டுல எப்படிடா சொல்றதுனு குழம்பியிருக்கிறன்..உடனே சரினு சொல்லிடுடி.என்ற காயத்ரியின் கிணடலை பொருட்படுத்தாமல் நித்யா தொடர்ந்தாள்..
"காயத்ரி..ஒரு பறவை மாதிரி சுதந்திரமா இந்த வாழ்க்கை இருக்கணும் என்று எதிர்பார்த்தன்..விலங்கு பூட்டி என்னை கூண்டில அடைக்கப்பார்க்கிறாங்கடி..நமக்குனு ஆசாபாசம் சுகதுக்கம் ஏன் ஒரு மனசு இருக்கு என்கிற விசயத்தை எல்லோரும் மறந்துபோயிடறாங்க காயு"
ஏய் நிறுத்து நிறுத்து என்னடி கீதை படிக்கத்தொடங்கி எவ்வளவு நாள் ஆவுது என்று காயத்ரி மீண்டும் கேலியாய் பேச நித்யா திடீரென சொன்ன வார்த்தை காயத்ரியை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கியது..
"நான் கர்ப்பமாயிருக்கன் காயத்ரி..."
(தொடரும்)
Reply With Quote
Originally Posted by அமரன்
Bookmarks