எங்கோ விரியும்
கண்களுக்குள் அடங்கா
உள்ளங்களில் நின்று போகும்
ஒற்றைக் காட்சிகள்
மீண்டும் ஒரு முறை
தேடியெடுத்து தூசி தட்டி
இதய நாளங்களுக்கு
அஞ்சலனுப்புகின்றன
எப்பொழுதோ
வேண்டா வெறுப்பாய்
சேமிக்கத் திணிக்கப்பட்டிருந்த
மூளை நரம்புகள்
பெரிய காட்சிகளென்றும்
சிதைந்து போன
தோரணைகளென்றும்
புறக்கணித்தல்களோ
காரணமிடும் ஒத்திப்போடல்களோ அன்றி
அப்படியே இதயமும்
காட்சிகளை தின்று
அதன் சாறை உமிழ்கிறது
சாறைப் பிழிந்து
வார்த்தைகளெடுக்கும்
மற்றொரு வித சுத்திகரிப்புகளில்
அந்தச் சாறுகள்
அலைக்கழிக்கப்படுகின்றன
இதயத்திற்கும் நாவுக்குமாய்.
தோற்றமெடுத்த வார்த்தைகளை
அல்லவைகளை சலித்து
ஏற்றவைகளை குவித்தெடுத்து
துப்புவதற்கு தோதுவாய்
நாவுகள்
தங்கள் நுனிகளில்
சேமித்துக் கொண்டிருக்கும்
அனாயாச சூழல்களில்
ஒலிக்கும் தொலைபேசியும்
அழைக்கும் அலுவல்களும்
கதற கதற
அறுத்துப் போடுகின்றன
முக்கால் வாசி ஜனித்துப் போன
பச்சிளங் கவிதைகளை.
Reply With Quote
Bookmarks