அக்னித் துளிகள்..!

[அக்னி]

அருமை ஐயா உனது உணர்வு துளிகள்

மிக்க நன்றி மன்னா...

[அக்னி]

ஆலத்தை காலமாக்கும்
வித்தை தெரிந்தது
ஆளும் காதல்...!

ஆலகால விடமும்,
காதலின் முன்,
அமிர்தமே...

[இனியவள்]

ஆலத்தை காலமாக்கும்
வித்தை தெரிந்தது
ஆளும் காதல்...!

ஆளும் காதல் ஆளப்படும்
வரை சுகமானது
அடக்கப்படத் தொடங்கினால்
ரணமானது

[இனியவள்]

துடைப்பது
என் கரமானால்,
சுரக்கும் மீண்டும் கண்ணீர்...
உன் கரமானால்,
அதுவே எனக்குப் பன்னீர்...

நான் துடைப்பதால்
உனக்கு பன்னீரானது
கண்ணீர்
உன் கண்கள் கண்ணீர்
சிந்துவதால் மெளனம்
கொண்டு அழுகின்றன
என் கண்கள்

[அமரன்]

ஆளும் காதல் ஆளப்படும்
வரை சுகமானது
அடக்கப்படத் தொடங்கினால்
ரணமானது

காதல்
அடங்கியிருக்கும் வரை
காளை..

கட்டுகளை அறுத்துவிட்டால்
ஜல்லிக்கட்டு.

ரணமாகத்தான் செய்யும்
அடக்க நினைப்பவர்களுக்கு.

[அமரன்]

ஆலகால விடமும்,
காதலின் முன்,
அமிர்தமே...

அதனால்தானே
உனதுசுவாசம்
அவ*ள் வாசமானது....!

[அக்னி]

அதனால்தானே
உனதுசுவாசம்
அவ*ள் வாசமானது....!

இரு கருத்துக்கள் அமரா...
*ஆலகால விடம் கூட காதலின் முன்னால் எனக்கு உரமூட்டும் அமிர்தம்...
*காதலின் கொடிதை விட, ஆலகாலவிடம் எவ்வளவோ மேல்... அமிர்தம்போல...

[அமரன்]

இரு கருத்துக்கள் அமரா...
*ஆலகால விடம் கூட காதலின் முன்னால் எனக்கு உரமூட்டும் அமிர்தம்...
*காதலின் கொடிதை விட, ஆலகாலவிடம் எவ்வளவோ மேல்... அமிர்தம்போல...

புரிந்துதான் பதிலிட்டேன்

[இளசு]

ஜனனித்த கணத்தில்,
ஏதும் தெரியவில்லை
தாயின் வாசம் தவிர...
உணர்ந்தேன் தாயின் வாசம்...
மரணிக்கும் கணத்திலும்
ஏதும் தெரியவில்லை
உனது சுவாசம் தவிர...
சுவாசித்தேன் உனது சுவாசம்...

தொட*ங்கும் உற*வு − அனைத்தும்
அட*ங்கும் உற*வு..
இர*ண்டையும் இணைத்த*
இக்க*விதை அருமை அக்னி!

திராவ*க*த் துளிக*ளாய் உண*ர்வுக*ளின் திர*வ*த் தெறிப்புக*ள் தொட*ர்க*!

[அக்னி]

புரிந்துதான் பதிலிட்டேன்

உங்கள் பதிவு காணும்வரை எனக்குப் புரியவில்லையே...
அதுதான் அட எனக்கும் இப்படி வருகின்றதே என்ற ஆச்சரியத்தில் பதிவிட்டேன்...
நான் நினைத்து எழுதியதற்கு, எதிர்க்கருத்தாய் வந்த கவிதையில், கண்டுகொண்ட சந்தோஷம்...

[அக்னி]

தொட*ங்கும் உற*வு − அனைத்தும்
அட*ங்கும் உற*வு..
இர*ண்டையும் இணைத்த*
இக்க*விதை அருமை அக்னி!

திராவ*க*த் துளிக*ளாய் உண*ர்வுக*ளின் திர*வ*த் தெறிப்புக*ள் தொட*ர்க*!

மிக்க நன்றி அண்ணா...

[அக்னி]

மலர்ந்த பூ,
புகுந்தவீடு செல்ல,
உடைந்த காம்பில்,
ஒரு துளி சாறு...
காம்பின் கண்ணீராய்...
பூவின்,
வாழ்விற்கான ஆனந்தமா?
ஆயுளிற்கான அழுகையா?