பசுமை நாடிய பயணங்கள்..! (14)

[அக்னி]

பயணங்கள்...
உலகம் தோன்றிய நாள்முதல், மனிதன் வாழுமிடம் தேடி அலையத் தொடங்கிவிட்டான். ஆனாலும், வடிவங்கள் மாறினவே தவிர, பயணங்கள் முடியவில்லை...

அப்படியான ஒரு பயணத்தின் நிகழ்வுகளை, காலம் என்னிடமிருந்து மறக்கடிக்கமுன் பதிவாக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே இந்தக் கருவூலத்தில் சேமிக்க விளைகின்றேன்...

அந்தரத்தில் சுழன்று அழகாய் பவனிவரும் உலகில், எனக்கும் உலா வர வேண்டும் என்ற எண்ணம் தோன்றியதில் ஏது தவறு..?
எனது ஐரோப்பிய நாடு நோக்கிய நகர்வு, நான் விரும்பியிருந்தபோதிலும், தாயகத்தின் இயல்பில்லாநிலை, என்னை நானே, விரும்பியோ விரும்பாமலோ நாடு கடத்த வைத்தது.

பெற்றோர், உறவுகள், நண்பர்கள் என்று அனைவரையும் விட்டுவிட்டு நானும் ஒரு நாள் அலுமினியப் பறவையின் வயிற்றுக்குள் தற்காலிகமான உணவாக உள்நுழைந்தேன்...

அதற்குமுன்னான நிகழ்வுகள், பயண முகவர்களோடான கால இழுத்தடிப்புக்கள், மற்றும் தலைநகரத்தின் காவலரின் இறுக்கமான கெடுபிடிகள் என்பவற்றை வெற்றிகரமாக வெற்றிகொண்டு, வானில் மிதக்க ஆரம்பித்த அந்த கணம், எனது வாழ்வில் பல்வேறு அனுபவங்களையும், சூழ்நிலைகளையும் தருவதற்கான ஆரம்பக் கணம் என்பதை அப்போது நான் அறிந்திருக்கவில்லை...

ஒரு அதிகாலையில், தலைநகரத்தின் தலைக்குமேலே, மானசீகமாக விடைபெற்றுக்கொண்டு, ஆரம்பித்த பயணம், முதல் விமானப் பயணம் என்பதால் பயத்தோடு சேர்ந்த குதூகலம்.

இடையில் விமானம் தரித்த இடங்கள், ஓரளவு நினைவில் இருந்தாலும் அந்த இடங்களைக் குறிப்பிடாமலே போகின்றேன். ஒரு நாள் பயணத்தில், மத்திய கிழக்கிலுள்ள 4 விமான நிலையங்கள் ஊடாகப் பயணித்து, ஐந்தாவதாக ஒரு விமான நிலையத்தை அடைந்தோம். என்னுடன் என்னைப் போலவே சிலரும் பயணித்திருந்தார்கள்.

மத்தியகிழக்கில் ஒரு முக்கியமான விமானநிலையத்தில், இறங்கி அதன் காத்திருக்குமிடத்திற்கு அனுப்பப்பட்டோம். பணம் விளையாடும் தொழில் என்பதால், எமக்குக் கெடுபிடிகள் இருக்கவில்லை. அங்கே காத்திருக்கும் இடத்தில் எமக்கு முன்னர் வந்த சிலரும் காத்திருந்தார்கள் பல நாட்களாக. நாமும் அவர்களோடு இணைந்து காத்திருந்தோம் 14 நாட்கள்.

நேரத்திற்கு உண்ண அழைப்பார்கள். போய் உண்போம். வசதியான விசாலமான இருக்கைகளில் தொலைக்காட்சி பார்த்தபடியும், வருவோர் போவோரைப் பார்த்தபடியும் காலம் கழிந்தது. 11 நாட்கள் முடிவில் காத்திருந்தவர்களில் எமக்கு முன் வந்தவர்களை விமானமேற்றி, அனுப்பிவைத்தார்கள். மூன்று நாட்களில் (மூன்று நாட்களுக்கு ஒரு முறைதான் நாம் செல்ல வேண்டிய இடத்திற்கு விமானம் உண்டு) எம்மையும் அனுப்பிவைப்பதாகச் சொன்னார்கள்.

எமது எதிர்பார்ப்பை அதிகமாக்கி வைத்த அந்த இடம்...

தொடர்ச்சி...

[அறிஞர்]

பசுமை தாயகத்தை விட்டு பிரிதல் வருத்தம் தரக்கூடியது.....
வாழ நல்ல தேடி அலையும் கூட்டத்தின் நடுவில் நாம்....
பறவைகளை போல பறக்கிறோம்.....

தங்களின் பசுமையான எண்ணங்கள்.... இன்னும் தொடரட்டும்.

[அக்னி]

எமது எதிர்பார்ப்பை அதிகமாக்கி வைத்த அந்த இடம்...

பிஸ்கெக், கிர்கிஸ்தானின் தலைநகரம் (Bishkek, Kyrgyztan). எங்களது தலைவிதியை குறிப்பிட்ட காலத்திற்குத் தன்னகத்தே தக்கவைத்துக் கொண்ட நகரம். பிளவுபட்ட ரஷ்யக் குடியரசின் ஒரு நாடு...
(இங்கு போஸ் திரைப்படத்தின் ஒரு பாடல் காட்சி எடுக்கப்பட்டது)

அங்கு செல்ல நாம் தயாராகி, விமான நிலையத்தின் பரிசோதிக்கும் பகுதிக்குச் செல்ல தயாராகிக் காத்திருந்த வேளையில், மூன்று நாட்களுக்கு முன்னர் பயணித்தவர்களில் ஒருவர் பரிசோதிக்கும் அறையிலிருந்து வந்து கொண்டிருந்தார். உடனே அவரைச் சூழ்ந்து கொண்டோம். அவர் சொன்னார், தான் முன்னரே ரஷ்யா சென்று பிடிபட்டு மீளவும் தாயகத்திற்குத் திருப்பி அனுப்பப்பட்டதால், மீண்டும் உள்நுழைய அனுமதி மறுக்கப்பட்டு மூன்று நாட்கள் சிறையில் வைத்திருந்து அடுத்த விமானத்தில் திருப்பி அனுப்பிவிட்டார்கள் என்று. முதன்முதலாக ரஷ்ய சிறையின் கொடுமை எமக்குச் சமிக்ஞை தந்தது. ஒருவேளை உணவு மட்டுமே தந்ததாகக் கூறினார். அவரிடம் இருந்த பணம் முழுவதையும் பறித்துவிட்டு வெறுமனே திருப்பி அனுப்பியிருந்தனர். நான் என்னிடமிருந்த பணத்தில் மிகச் சொற்ப தொகையை அவரிடம் கொடுத்து அவரது நிலையை நொந்தபடியே எனது பயணத்திற்காகத் தயாரானேன். விதி என்னைப் பார்த்து நொந்துகொண்டது. (பின்னாளில், ஏறத்தாழ நான்கு வருடங்களின் பின், அவர் லண்டனில் இருந்து என்னைத் தொடர்பு கொண்டு எனக்கு நன்றி சொல்லிச்சொல்லி என்னை நெகிழ வைத்தார்)

பரிசோதனைகளை முடித்து, ஐரோப்பாவை அடைந்துவிட்ட பெருமிதத்துடன் விமானம் ஏறினோம். விமானம் என்று சொல்ல முடியாத விமானம். விமானம் வானேறி, பறந்து செல்ல கனவுகளும் அதனுடன் சேர்ந்து பறந்து கொண்டிருந்தது எம்மால் உணரப்படவில்லை. பயணிகள் விமானம் என்ற பெயரில், பயணிக்க தகுதியற்ற ஒரு விமானத்தில் நாம் பயணித்தோம். வேறு வெள்ளையினத்தவரும் பயணித்தார்கள்.

விமானம், இறங்கும் நேரத்தில், விமானப் பணியாளர்கள் பின்பக்கமாக ஓடி வந்தார்கள் (நான் பின்வரிசையில்தான் அமர்ந்திருந்தேன்). எங்கே போகின்றார்கள் என்று பார்த்தால், அவர்கள் ஓடிச் சென்று பின்வரிசையில் அடுக்கப்பட்டிருந்த பயணப்பொதிகளை (அப்போதுதான் எனக்குத் தெரியும் பயணப் பொதிகள் வைக்கத் தனிப்பகுதி இல்லை என்று) கைகோர்த்து, விமானம் இறங்கும்போது முன்விழாமல் தடுத்துப் பிடித்தபடி இருந்தார்கள். (இப்பொழுது புரிந்திருக்குமே ஏன் விமானம் என்று சொல்லமுடியாது என்று நான் கூறியதன் அர்த்தம்)

ஒரு வழியாக விமானம் தரையிறங்கிக் கொண்டது. செப்டம்பர் மாதத்தின் இறுதி நாட்களாகையால், வெளிச்சென்றதுமே கடும் குளிரை உணர்ந்தோம். விமான நிலைய பேருந்தில் ஏறி, குளிரில் நடுங்கியபடி, விமான நிலையத்தை அடைந்தோம். விமான நிலையம் என்ற பெயரில் ஒரு கட்டிடம். எமக்கு ஏற்கனவே சொல்லியிருந்தபடி அந்த நாட்டவர் ஒருவர் எம்மை அழைத்துச் செல்வதற்காக வந்திருந்தார். (எங்கும் பணம் விளையாடியது அவர் விமான நிலையத்தின் இருக்கைகளின் மீதாக ஏறி வந்ததிலிருந்து தெளிவாகியது). அதிகாரிகள் எமது கடவுப்புத்தகங்களை வாங்கி, பரிசோதித்த பின்னர் எம்மை வெளியே செல்ல அனுமதித்தனர்.

வெளியே வந்ததும், எமக்கெனக் காத்திருந்த வாகனங்களில், ஒரு யுத்தகால நடைமுறை வேகத்தில், எம்மையும் திணித்து, எமது பயணப் பொதிகளையும் திணித்து புறப்பட்டார்கள் வாகன ஓட்டிகள். எனக்கு சாரதிக்குப் பக்கத்து இருக்கை கிடைத்தது. தாயகத்தில் வாகனங்கள் செல்லும் பக்கத்திற்கு மற்றப்பக்கமாக நாம் பயணித்த வாகனங்கள் சென்றமையால், மனதுக்குள் சிறிய பயம் இருந்தாலும் காட்டிக்கொள்ளாமல், சாளரத்தின் வெளியே கண்களை ஓட்டினேன். வாகனத்தின் உள்ளே வெப்பமாக்கி வேலை செய்ததால், உடலில் ஏறிய குளிர் விலக, ஐரோப்பா வந்துவிட்டதோ என்ற எதிர்பார்ப்பில் கண்களை விரித்துப் பார்த்தபடி இருந்தேன். சாரதி ஏதேதோ தன்பாட்டில் சொல்லியபடி வந்தான் (பின்னாளில்தான் அவையெல்லாம் கெட்டவார்த்தைகள் என்று தெரிந்தது). அவர்களின் பேச்சு மொழி ருஷ்கி. எனக்குத் தெரிந்த ஆங்கிலத்தில் உரையாட முற்பட்டேன். அது அவனுக்கு விளங்கவில்லை. எங்களுக்கோ ருஷ்கி புதிது. எனவே, என்னுடன், நான் பயணித்த காரில் இருந்த நான்கு தாயக உறவுகளும் மௌனமொழியால் பேசியபடி, கண்களில் எதிர்பார்ப்பைத் தாங்கியபடி பயணித்தோம்.

இரவு நேரத்தின் இருளைக் கிழித்தபடி தலைநகரத்தினுள் நுழைந்து, அதன் தெருக்களில் வழுக்கியபடி பயணித்த வாகனம், புறநகர்ப்பகுதியை அடைந்து, அங்கே ஒரு தொடர் மாடி வீட்டின் முன் நின்றபோது, அதிகாலை (ரஷ்ய நேரம்) மூன்று மணி இருக்கும்.

அங்கே எம்மை வரவேற்றது...

தொடர்ச்சி...

[இளசு]

அக்னி

அரிய அனுபவச்செறிவு கொண்ட தொடர்..பாராட்டுகள்..

பொதிகளுக்கு கையணை கட்டிய பணியாளர், வலதுபக்க வாகனம் தந்த நடுக்கம்ம், ருஷ்கியில் வைத சாரதி என நகைச்சுவைப்பொடியை அழகாய் தூவி எழுதியதையும் மீறி...


பசுமையான தாயகத்தை அரசியல் புழுதி மூடியதால்
மாற்றுப் பசுமை தேடி நிர்ப்பந்தம் தந்த பயணத்தின்
அடிநாத சோகம் என்னையும் தாக்கி மனதைப் பிசைகிறது..

பலருக்கும் பாடமாய் விளங்கக்கூடிய இந்த
அனுபவ ஆவணப்பதிவுக்கு என் நெகிழ்வான பாராட்டுகள்!

[அக்னி]

தங்களின் பசுமையான எண்ணங்கள்.... இன்னும் தொடரட்டும்.

தங்களின் ஆசிகளோடு தொடர்வேன்...
நன்றி...

[அக்னி]

பலருக்கும் பாடமாய் விளங்கக்கூடிய இந்த
அனுபவ ஆவணப்பதிவுக்கு என் நெகிழ்வான பாராட்டுகள்!

நிச்சயமாக ஒரு அனுபவப் பாடமாக இருக்கவேண்டும் என்றே பதிவிடுகின்றேன்...
நன்றி!

[அறிஞர்]

நான் என்னிடமிருந்த பணத்தில் மிகச் சொற்ப தொகையை அவரிடம் கொடுத்து அவரது நிலையை நொந்தபடியே எனது பயணத்திற்காகத் தயாரானேன். விதி என்னைப் பார்த்து நொந்துகொண்டது. (பின்னாளில், ஏறத்தாழ நான்கு வருடங்களின் பின், அவர் லண்டனில் இருந்து என்னைத் தொடர்பு கொண்டு எனக்கு நன்றி சொல்லிச்சொல்லி என்னை நெகிழ வைத்தார்)
வாகனத்தின் உள்ளே வெப்பமாக்கி வேலை செய்ததால், உடலில் ஏறிய குளிர் விலக, ஐரோப்பா வந்துவிட்டதோ என்ற எதிர்பார்ப்பில் கண்களை விரித்துப் பார்த்தபடி இருந்தேன். சாரதி ஏதேதோ தன்பாட்டில் சொல்லியபடி வந்தான் (பின்னாளில்தான் அவையெல்லாம் கெட்டவார்த்தைகள் என்று தெரிந்தது). அவர்களின் பேச்சு மொழி ருஷ்கி. எனக்குத் தெரிந்த ஆங்கிலத்தில் உரையாட முற்பட்டேன். அது அவனுக்கு விளங்கவில்லை. எங்களுக்கோ ருஷ்கி புதிது. எனவே, என்னுடன், நான் பயணித்த காரில் இருந்த நான்கு தாயக உறவுகளும் மௌனமொழியால் பேசியபடி, கண்களில் எதிர்பார்ப்பைத் தாங்கியபடி பயணித்தோம்.

இரவு நேரத்தின் இருளைக் கிழித்தபடி தலைநகரத்தினுள் நுழைந்து, அதன் தெருக்களில் வழுக்கியபடி பயணித்த வாகனம், புறநகர்ப்பகுதியை அடைந்து, அங்கே ஒரு தொடர் மாடி வீட்டின் முன் நின்றபோது, அதிகாலை (ரஷ்ய நேரம்) மூன்று மணி இருக்கும்.

அங்கே எம்மை வரவேற்றது...

கஷ்டத்தின் நடுவே மற்றவருக்கு உதவி....
குளிரின் கொடுமை, புது நாடு, புது மொழி.... என அசர வைக்கிறீர்கள்...

[பாரதி]

மிக நல்ல தொடர் அக்னி. பலருக்கும் ஏற்படாத
அனுபவப்பாடங்களைத் தரப்போகிறீர்கள் எனத்தோன்றுகிறது.
சிறப்பு வாழ்த்துக்கள். தொடருங்கள்.

[மனோஜ்]

அருமை நண்பரே
தங்களின் பயணம் தொடர் பயணமாய் உள்ளதெ
தொடர்ந்து தாருங்கள் நண்பா

[அக்னி]

கஷ்டத்தின் நடுவே மற்றவருக்கு உதவி....
குளிரின் கொடுமை, புது நாடு, புது மொழி.... என அசர வைக்கிறீர்கள்...

நன்றி அறிஞர் அவர்களே

மிக நல்ல தொடர் அக்னி. பலருக்கும் ஏற்படாத
அனுபவப்பாடங்களைத் தரப்போகிறீர்கள் எனத்தோன்றுகிறது.
சிறப்பு வாழ்த்துக்கள். தொடருங்கள்.

புலம் பெயர்ந்து வாழும் பலர், பயணங்களில் பட்ட அனுபவங்களை இலகுவில் மறந்துவிடமாட்டார்கள்...
நன்றி பாரதி அவர்களே...

அருமை நண்பரே
தங்களின் பயணம் தொடர் பயணமாய் உள்ளதெ
தொடர்ந்து தாருங்கள் நண்பா

நினைவில் இன்னமும் அந்த நாட்கள் மறக்கப்படவில்லை.
இயலுமான வரையில் முழுவதுமாய் பதிவிடவே முனைகின்றேன்...
நன்றி மனோஜ் அவர்களே...

[அமரன்]

அக்னி இது கதை அல்ல நிஜம். புலம்பெயர் ஈழத்தமிழரில் 75 சதவீதமானோர் கடந்து வந்த நெடிய பாதை. முட்கள் நிறைந்த இப்பயணங்களில் எத்தனை ரோஜாக்களும் கலந்துகொண்டனர். தொடருங்கள்.

[அக்னி]

அக்னி இது கதை அல்ல நிஜம். புலம்பெயர் ஈழத்தமிழரில் 75 சதவீதமானோர் கடந்து வந்த நெடிய பாதை. முட்கள் நிறைந்த இப்பயணங்களில் எத்தனை ரோஜாக்களும் கலந்துகொண்டனர். தொடருங்கள்.

நன்றி அமரன்...
நிச்சயமாகத் தொடர்வேன்...