ஆதவா
22-11-2007, 02:55 PM
எனக்குப் பின்னே பெண்கள்.
மாதராய் பிறந்திடவே நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டும் என்று பாரதி அன்றே சொன்னார். எனக்கு உரைத்ததும் அவர் சொன்னதைப் படித்த பிறகே!
நான் ஒரு வெற்றியாளன் அல்ல. அதேசமயம் தோல்வியில் உருளும் சோம்பேறியும் அல்ல. எனக்கு இட்ட பாதை தெளிவில்லாதது. அதைத் தெளிவாக்கிக் கொள்ள முயற்சிக்கும் சாதாரண மனிதன். அத்தகைய மனிதனுக்குப் பின்னே ஒளிந்துகொண்டிருக்கும் பெண்கள் எத்தனை பேர்... விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். ஒவ்வொரு சமயத்திலும் என்னைத் தூக்கிவிடும் அத்தகையோரைப் பற்றிய கட்டுரையே இது.
அன்றெல்லாம் பெண்களை, பெண்களாக நான் மதித்ததில்லை. கறுப்பாய், குள்ளமாய், அசிங்கமாய் இருப்பவர்களைக் கண்டால் அவ்வளவாக எனக்குப் பிடிக்காது. புறத்தோற்றத்தை வைத்தே அவர்களைப் பிரித்து வைத்திருந்தேன். சிவப்புத் தோல் மனைவிதான் வரவேண்டுமென்ற கற்பனைக் கோட்டைகள் அன்றைய தினத்தில் கட்டப்பட்டன. பெண்களின் குரல் எனக்கு அன்றிலிருந்து இன்றுவரை பிடித்தமானது. அதிலும் கட்டைக் குரல் என்று அழைக்கப்படும் கடும் குரல்கள் எனக்கு மிகவும் பிடித்தமானது. பொதுவாக பெண்கள் மென்மையானவர்களாக இருக்கவேண்டும் என்ற முடிவை நான் மாற்றிக்கொண்டேன். பெண்கள் எல்லா வகையிலும் ஆண்களுக்கு நிகராகவே இருக்கவேண்டும் என்பது என் அவா.
நான் கண்ட முதல் பெண், என் தாய். சுலோச்சனா தேவி. கண்டிப்புக்குப் பெயர் போனவர். பெயரில் உள்ள சுலோ" இருந்தாலும் எந்த விசயத்திற்கும் அடங்கிப் போகமாட்டார். சிலர் சொல்லுவார்களே, தாயைப் போலவே குணமுள்ள மனைவி வேண்டுமென்று, எனக்கு அமைந்தால் நான் அப்படியே வேண்டுவேன். அதிகம் படிப்பின்மை அங்கங்கே தெரிந்தாலும், வெளிப்படுத்தத் தெரியாத பாசம் வைத்திருப்பார். சில மைனஸ்கள், சில ப்ளஸ்கள்... ப்ளஸ்களை மட்டும் கணக்கில் கொண்டு என் வாழ்வு நடையில் மாற்றம் கொண்டுவந்தவர் என்றால் அது என் அம்மா மட்டுமே... என் தாயிடமிருந்து நான் கற்றுக் கொண்டது, கண்டிப்பு, கோபமும், வழிதவறாமையும்
அம்மாவுக்கு அடுத்ததாக எனக்குப் பின்னே இருந்த பெண், எனது முதல் காதலி. எனது முதல் நண்பி, ரோசா" வான குணம் கொண்டவள்.. சில பேருக்குத்தான் சிறுவயதில் ஞானம் முளைக்கும். அத்தகைய ஞானம் நிறைந்த இந்திப் பெண் அவள். காதலிப்பதாக சொன்ன அடுத்த நிமிடமே, படிப்பை முடி, வேலைக்குப் போ, கை நிறைய சம்பாதி, அதுவரை நான் காத்திருக்கிறேன், ஆனால் இன்று உன் மீது எனக்கு காதல் இல்லை என்று உபதேசம் செய்தவள். இன்று நினைத்தாலும், அவளா அந்த வயதில் பேசியவள்? என்று வியக்கவைப்பவள். என் வாழ்க்கைப் போக்கில் சில மாற்றங்களைக் கொண்டுவந்தவள். அவள் முகம் ஞாபகம் இல்லையென்றாலும் அன்று சொன்ன வார்த்தைகள் நெஞ்சில் இன்னும் பதிந்திருக்கிறது. இன்னும் சொல்லப் போனால் தாரக மந்திரம் என்றே கூட சொல்லுவேன். ஒருவேளை புத்திமாறி, ஓகே சொல்லியிருந்தால் ? இன்று ஆதவன் "அதோ அவன்" ஆகியிருப்பான்.. அவளிடமிருந்து நான் கற்றுக் கொண்டது பொறுமையும், திறமையும்.
நீண்ட காலங்களுக்குப் பிறகு என் சகோதரிகள் என் பின்னே நிறைந்து நின்றார்கள், நிற்கிறார்கள். ஒவ்வொரு முறையும் மனம் துன்பப் படும் வேளைகளில் அந்த துன்பங்களை இவர்களிடம் தான் கொட்டுவேன். சொந்த நாட்டு அகதியாக ஒவ்வொரு இரவும் கழியும் போது, அயல்நாட்டு உறவினராய் கைகொடுத்தவர்கள் இவர்கள். ஓரிருவர் மட்டுமே பலமாக என் பின்னே நிற்கிறார்கள். அவர்களுக்கு என் நன்றியும் கூட... இவர்கள் எனக்கு பாசத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தார்கள், குறிப்பாக, பெண் நட்பு என்றால் என்ன என்பதையும், கற்றுக் கொடுத்தார்கள்.
இவர்களுக்கெல்லாம் பிறகு, எனக்குக் காதலைக் கற்றுக் கொடுத்தவள்... அந்தக் காதல் முறிந்தால் அதனை ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தவள் என் ஆருயிர்த் தோழி. மன்றத்தில் அடிபடும் அந்தப் பெயருடையவள். முதன் முதலாய் காதலா நட்பா என்று தெரியாமல் முழிக்க வைத்தவள்.. இதுவும் ஒருவகையில் நல்ல அனுபவமே..
இன்னும் சிலருண்டு... சொல்ல இயலாத காரணங்களுமுண்டு. திறமைகளை ஒருங்கே பெற்ற பெண்களின் குரல்கள் இன்னும் பக்கமாய், பலமாய் காதினுள் நுழையவேண்டும் என்பது ஆசை.
இன்று இந்த அனுபவங்கள், என்னை ஒவ்வொரு விதத்திலும் உயர்த்தி விட்டவர்களால் பெண்கள் யாவருமே உயர்ந்தவர்கள், அவர்களுள் உயரம், நிறம், அழகு ஆகியவகை வெறும் புற அழகுகளே என்பதையும் உணர்ந்து கொண்டேன். முன்பே நான் சொன்னது போல, நானொரு வெற்றியாளன் அல்ல. ஆயினும் எனது ஓட்டங்களுக்கு பக்கபலமாக இருப்பது இவர்களைப் போன்ற சிலரே!!!
நன்றி பெண்களே!
பிகு :
ஒருவனின் வெற்றிக்குப் பின்னே ஒரு பெண் இருப்பாள்.... இது பலர் சொன்னது
எல்லா ஆண்களின் வாழ்க்கைக்குப் பின்னேயும் பல பெண்கள் இருப்பார்கள்.. இது நான் சொல்கிறேன்.
மாதராய் பிறந்திடவே நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டும் என்று பாரதி அன்றே சொன்னார். எனக்கு உரைத்ததும் அவர் சொன்னதைப் படித்த பிறகே!
நான் ஒரு வெற்றியாளன் அல்ல. அதேசமயம் தோல்வியில் உருளும் சோம்பேறியும் அல்ல. எனக்கு இட்ட பாதை தெளிவில்லாதது. அதைத் தெளிவாக்கிக் கொள்ள முயற்சிக்கும் சாதாரண மனிதன். அத்தகைய மனிதனுக்குப் பின்னே ஒளிந்துகொண்டிருக்கும் பெண்கள் எத்தனை பேர்... விரல் விட்டு எண்ணி விடலாம். ஒவ்வொரு சமயத்திலும் என்னைத் தூக்கிவிடும் அத்தகையோரைப் பற்றிய கட்டுரையே இது.
அன்றெல்லாம் பெண்களை, பெண்களாக நான் மதித்ததில்லை. கறுப்பாய், குள்ளமாய், அசிங்கமாய் இருப்பவர்களைக் கண்டால் அவ்வளவாக எனக்குப் பிடிக்காது. புறத்தோற்றத்தை வைத்தே அவர்களைப் பிரித்து வைத்திருந்தேன். சிவப்புத் தோல் மனைவிதான் வரவேண்டுமென்ற கற்பனைக் கோட்டைகள் அன்றைய தினத்தில் கட்டப்பட்டன. பெண்களின் குரல் எனக்கு அன்றிலிருந்து இன்றுவரை பிடித்தமானது. அதிலும் கட்டைக் குரல் என்று அழைக்கப்படும் கடும் குரல்கள் எனக்கு மிகவும் பிடித்தமானது. பொதுவாக பெண்கள் மென்மையானவர்களாக இருக்கவேண்டும் என்ற முடிவை நான் மாற்றிக்கொண்டேன். பெண்கள் எல்லா வகையிலும் ஆண்களுக்கு நிகராகவே இருக்கவேண்டும் என்பது என் அவா.
நான் கண்ட முதல் பெண், என் தாய். சுலோச்சனா தேவி. கண்டிப்புக்குப் பெயர் போனவர். பெயரில் உள்ள சுலோ" இருந்தாலும் எந்த விசயத்திற்கும் அடங்கிப் போகமாட்டார். சிலர் சொல்லுவார்களே, தாயைப் போலவே குணமுள்ள மனைவி வேண்டுமென்று, எனக்கு அமைந்தால் நான் அப்படியே வேண்டுவேன். அதிகம் படிப்பின்மை அங்கங்கே தெரிந்தாலும், வெளிப்படுத்தத் தெரியாத பாசம் வைத்திருப்பார். சில மைனஸ்கள், சில ப்ளஸ்கள்... ப்ளஸ்களை மட்டும் கணக்கில் கொண்டு என் வாழ்வு நடையில் மாற்றம் கொண்டுவந்தவர் என்றால் அது என் அம்மா மட்டுமே... என் தாயிடமிருந்து நான் கற்றுக் கொண்டது, கண்டிப்பு, கோபமும், வழிதவறாமையும்
அம்மாவுக்கு அடுத்ததாக எனக்குப் பின்னே இருந்த பெண், எனது முதல் காதலி. எனது முதல் நண்பி, ரோசா" வான குணம் கொண்டவள்.. சில பேருக்குத்தான் சிறுவயதில் ஞானம் முளைக்கும். அத்தகைய ஞானம் நிறைந்த இந்திப் பெண் அவள். காதலிப்பதாக சொன்ன அடுத்த நிமிடமே, படிப்பை முடி, வேலைக்குப் போ, கை நிறைய சம்பாதி, அதுவரை நான் காத்திருக்கிறேன், ஆனால் இன்று உன் மீது எனக்கு காதல் இல்லை என்று உபதேசம் செய்தவள். இன்று நினைத்தாலும், அவளா அந்த வயதில் பேசியவள்? என்று வியக்கவைப்பவள். என் வாழ்க்கைப் போக்கில் சில மாற்றங்களைக் கொண்டுவந்தவள். அவள் முகம் ஞாபகம் இல்லையென்றாலும் அன்று சொன்ன வார்த்தைகள் நெஞ்சில் இன்னும் பதிந்திருக்கிறது. இன்னும் சொல்லப் போனால் தாரக மந்திரம் என்றே கூட சொல்லுவேன். ஒருவேளை புத்திமாறி, ஓகே சொல்லியிருந்தால் ? இன்று ஆதவன் "அதோ அவன்" ஆகியிருப்பான்.. அவளிடமிருந்து நான் கற்றுக் கொண்டது பொறுமையும், திறமையும்.
நீண்ட காலங்களுக்குப் பிறகு என் சகோதரிகள் என் பின்னே நிறைந்து நின்றார்கள், நிற்கிறார்கள். ஒவ்வொரு முறையும் மனம் துன்பப் படும் வேளைகளில் அந்த துன்பங்களை இவர்களிடம் தான் கொட்டுவேன். சொந்த நாட்டு அகதியாக ஒவ்வொரு இரவும் கழியும் போது, அயல்நாட்டு உறவினராய் கைகொடுத்தவர்கள் இவர்கள். ஓரிருவர் மட்டுமே பலமாக என் பின்னே நிற்கிறார்கள். அவர்களுக்கு என் நன்றியும் கூட... இவர்கள் எனக்கு பாசத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தார்கள், குறிப்பாக, பெண் நட்பு என்றால் என்ன என்பதையும், கற்றுக் கொடுத்தார்கள்.
இவர்களுக்கெல்லாம் பிறகு, எனக்குக் காதலைக் கற்றுக் கொடுத்தவள்... அந்தக் காதல் முறிந்தால் அதனை ஏற்றுக் கொள்ளும் பக்குவத்தைக் கற்றுக் கொடுத்தவள் என் ஆருயிர்த் தோழி. மன்றத்தில் அடிபடும் அந்தப் பெயருடையவள். முதன் முதலாய் காதலா நட்பா என்று தெரியாமல் முழிக்க வைத்தவள்.. இதுவும் ஒருவகையில் நல்ல அனுபவமே..
இன்னும் சிலருண்டு... சொல்ல இயலாத காரணங்களுமுண்டு. திறமைகளை ஒருங்கே பெற்ற பெண்களின் குரல்கள் இன்னும் பக்கமாய், பலமாய் காதினுள் நுழையவேண்டும் என்பது ஆசை.
இன்று இந்த அனுபவங்கள், என்னை ஒவ்வொரு விதத்திலும் உயர்த்தி விட்டவர்களால் பெண்கள் யாவருமே உயர்ந்தவர்கள், அவர்களுள் உயரம், நிறம், அழகு ஆகியவகை வெறும் புற அழகுகளே என்பதையும் உணர்ந்து கொண்டேன். முன்பே நான் சொன்னது போல, நானொரு வெற்றியாளன் அல்ல. ஆயினும் எனது ஓட்டங்களுக்கு பக்கபலமாக இருப்பது இவர்களைப் போன்ற சிலரே!!!
நன்றி பெண்களே!
பிகு :
ஒருவனின் வெற்றிக்குப் பின்னே ஒரு பெண் இருப்பாள்.... இது பலர் சொன்னது
எல்லா ஆண்களின் வாழ்க்கைக்குப் பின்னேயும் பல பெண்கள் இருப்பார்கள்.. இது நான் சொல்கிறேன்.